संशयी मन

भरवशाची घेऊन शिदोरी,  पाऊलवाट  चालत होता  ।
कुणीतरी आहे मार्गदर्शक,  यापरी अजाण होता  ।।

बरसत होती दया त्याची,  जात असता एक मार्गानी  ।
आत्मविश्वास डळमळला,  बघूनी वाटेमधल्या अडचणी  ।।

संशय घेता त्याचे वरती,  राग येई त्याच कारणें  ।
विश्वासाला बसतां धक्का,  आवडेल कसे त्यास राहणे  ।।

ओढून घेई मृत्युचि आपला,  अकारण तो त्यास दुराऊनी  ।
जागृत होता पुनरपि विश्वास,  संशय जाई दूर पळूनी  ।।

डॉ. भगवान नागापूरकर
संपर्क – ९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com