माझी जन्मदात्री
होती अतिव सोशिक
जणू एक पावन गंगोत्री
//१//
पहाटे उठावे
आटपावे आन्हिके ही
पाल्यांसाठी आदर्श जपावे//२//
होती सुगरण
कोंड्याचा मांडाही करी
लेकरा मायेची पखरण
//३//
न दुर्मुखलेली
सदाच होती हसरी
नी अगत्यास आसुसलेली//४//
जाता सोडूनिया
ये आठवण आईची
ना करमे तिला सोडूनिया//५//
जाता अचानक
हळहळ दाटे मनी
स्वप्नी डोकाव ना क्षणएक//६//
सौ.माणिक शुरजोशी
नाशिक
Leave a Reply