अजूनही जगावेसे वाटते

भाळीचे सुखदुःख,ओंजळीत ओसंडले
तरीही, आज स्वच्छंदी जगावेसे वाटते

थकली गात्रे, निमाल्याही आशाकांक्षा
तरीही सुखानंदे, मस्त जगावेसे वाटते

सरता दिनराती, अंतरी आंस उद्याची
उगवता, पुन्हा नि:शंक जगावेसे वाटते

ऋतुचक्रांचे, अविरत अस्तित्व चराचरी
विनाआसक्त, कृतार्थी जगावेसे वाटते

हे माझे ते माझे, सोडुनीया स्वार्थ सारे
जगती, मुक्त, निर्मोही जगावेसे वाटते

न कुणी कुणाचे, भास सर्वत्र मृगजळी
हाच सत्यार्थ ! उमजुनी जगावेसे वाटते

शाश्वत ! केवळ पराधीनताच जीवनी
मृत्यू ! जरी सामोरी, जगावेसेच वाटते

अतर्क्य ! जरी हा प्रवास जन्ममृत्यूचा
सर्वांसोबत, मनमौजी जगावेसे वाटते

— वि.ग.सातपुते.(भावकवी)

9766544908

रचना क्र. १३१

५ – १० – २०२१.