आपण

आधीच्या पिढीत जन्माला आलो आहोत..

आपल्याला विधात्याचे विशेष आशीर्वाद प्राप्त आहेत..

आपण कधी जीव खाऊन पळत शाळेतून क्लासेसना गेलो नाही.

शाळा सुटल्यावर छान रमत गमत, खेळत घरी गेलो आहोत..

आपण आपल्या खर्‍या मित्रमैत्रिणींसोबत खेळलो, नेट फ्रेंड्स सोबत नाही..

तहान लागल्यावर नळाचे पाणी पिणे आपल्यासाठी सेफ होते,

आपण कधी बिसलेरी घेतली नाही..

आपण चार जणांत एकाच ग्लासातून उसाचा रस प्यायलो

पण आजारी नाही पडलो..

आपण रोज पोटभर भात खाऊनही कधी जाडे नाही झालो..

आपण अनवाणी फिरलो तरी कधी पायाला काही झाले नाही..

आपल्याला हेल्दी राहण्यासाठी कधी कॅल्शिअम घ्यावे लागले नाही..

आपली खेळणी आपणच बनवली. दोन रिकाम्या काडेपेट्या सुध्दा आपल्यासाठी गाडी किंवा पिस्तूल बनायच्या..

आपण खूप जास्त वेळ आपल्या पालकांसोबत आनंदाने घालवला..

आपल्या जवळ मोबाइल, काँप्युटर, इंटरनेट वगैरे कधीच नव्हते

कारण आपल्या जवळ खरे मित्रमैत्रिणी होते..

आपण मित्रमैत्रिणींच्या घरी कधीही जायचो, खेळायचो, तिथेच जेवायचो.
आपण कधी फोन करुन येऊ का म्हणून विचारले नाही..

आपण एक अदभुत रसायन आहोत, कारण आपणच आहोत एक अशी पिढी,
ज्यानी आपल्या पालकांची आज्ञा पाळल्या,आणि तरी खूप मस्तीही केल्या…….

आपण भले स्पेशल नाही पण ‘लिमिटेड एडिशन’ तर नक्कीच आहोत..!!!

आपली एकच पिढी अशी आहे ज्यानी कमी श्रीमंतीत बालपणाचा मनमुराद आस्वाद घेतला,
व्हर्चुअल लाईफ ऐवजी खरे तारूण्य अनुभवले
आणि आता उतार वयात आधुनिक विज्ञानाचा आनंद घेत आहोत …

आपणच फक्त “कमतरतेतली गंमत आणि मुबलकतेतली जंमत” अनुभवली..

आणि शेवटी…..

आठवतंय का आपण ‘मदर्स डे’
कधी साजरा केल्याचा ???
नाही..
कारण आई शिवाय आपलं जग नव्हतं….

बरोबर ना…..??