Articles by विलास सातपुते

कोमल वेलिवर कळीने उमलावे फुलुनी फुलावे गंधुनी गंधाळावे… प्रसन्न चराचरी मनमन दरवळावे नेत्री विठ्ठलविठ्ठलु भक्तितुनी पाझरावे… परब्रह्म ते सावळे गाभारी प्रकट व्हावे कृतार्थ आत्मरूप विठ्ठल चरणी रमावे… विश्वरूप ते गोजीरे टाळमृदंगात भजावे दिंडीपताका वैष्णवी शिरी धरूनी नाचावे… ****** — वि.ग.सातपुते (भावकवी) (9766544908)  रचना क्र. ३०० २१/११/२०२२

आता सारेच नावापुरते आस्था आपुलकी नाही हास्य केवळ तोंड देखले मनस्वी खरा आनंद नाही ” या, या, कसे आहात ? बरेच दिवसात गाठ नाही सारे काही ठीक आहे नां ? शब्दात या कुठे प्रेम नाही सारेच आता भावशून्य ओढ अंतरी उरली नाही भावनांचीच पायमल्ली नाती तशी उरली नाही दिवस येतो आणि जातो आपले कुणी वाटत नाही […]

खरं तर प्रत्येकाच एक विशिष्ठ अस्तित्व असतं आत्मसन्मान जपताना जीवनच पणाला लागतं जगतानाही खरं तर कुणीच कुणाचच नसतं सारी नाती व्यवहारिक हे सर्वत्र जाणवतं असतं सोबती सुखाचे असतात दुःखात तसं कुणी नसतं प्रत्येकाचे संचित वेगळे प्रारब्ध भोगायच असतं मन संवेदना सारख्याच सारं काही सोसणं असतं काही किती जरी लपवलं सत्य ! समोर येतच असतं ******** — […]

**** बरस बरसला घन रिमझिमल्या धारा चंद्र नभीचा भिजला सुस्नात झाली वसुंधरा धुंद सुगंध मृदगंधला सभोवती दरवळणारा श्वासात श्रावण श्रावण पवन तो झुळझुळणारा जीवास चाहुल तृप्तिची सुखावितो विंझणवारा सृष्टित साक्ष चैतन्याची साक्षात स्वर्ग भुलविणारा ******* — वि.ग.सातपुते (भावकवी) 9766544908  रचना क्र. २९७ १९/११/२०२२

आले भरून आभाळ झाकोळले आसमंत सांज सांजाळ केशरी वृदांवनी तेवते ज्योत ओढ़ गुंतल्या जीवास आत्म रंगले पावरित झंकारली मंत्रमुग्ध धुन चाहुल हरिची अंतरात तनमन सर्वार्थी मुक्त रमले भक्तीच्या रंगात लोचनी सत्याची जाण सर्वांतरी एक भगवंत –वि.ग.सातपुते.(भावकवी) (9766544908) रचना क्र. २९६ १८/११/२०२२

सखे सुखवित सुखा शांत निजली यामिनी नको जागवुस आता पुनःपुन्हा स्पंदनांना गंगौघी अमृतात विरघळली अधरे तृप्तवुनी अंतरीच्या साऱ्याच संवेदनांना निष्पाप, निरागस अवीट आत्मसुखदा अव्यक्त शब्दभावनांना व्यक्त कसे करु सांगना झाला श्रावण पावन, मंत्रमुग्धली पावरी राधामीरा आळविती गीतात भक्तीभावनांना –वि.ग.सातपुते (भावकवी) 9766544908  रचना क्र. २९४ १६/११/२०२२

वात्सल्य, प्रीत, लळा, जिव्हाळा या भावनांचे आज अर्थ बदललेले उरि न उरली माया ममता ममत्व ओढ, आस्था आपलेपण विरलेले निर्जीवी, पोकळ ते भावबंध सारे नातेच रक्ताचे, मृगजळी तरंगलेले इथे कुणीच कुणाचे कधीच नसती सत्य विदारक जगी पचनी पडलेले स्वसुखात जगणे उलघाल स्पंदनी स्वास्थ्य सारे मनामनांचे हरविलेले कलियुगाची रिती, स्वार्थी विकारी नात्यातील, प्रेमच सर्वत्र मालवलेले — वि.ग.सातपुते […]

झाले गेले सारे विसरूनी जावे व्हायचे ते ते सारे होतची असते क्षणाचा कां कधी असे भरोसा जगणे पूर्वप्राक्तनी कर्मची असते जन्म! देणे घेणे भोग प्रारब्धाचे पूर्वसंचित भाळीचे जगणे असते युगायुगांतुनी लाभे जन्म मानवी त्यावर केवळ सत्ता ईश्वरी असते कठपुतलीपरी हे जीवन मानवी दोरी अनामिकाच्या हाती असते किल्मीषे मनातील दूर सारिता अंतरी मन:शांती सुखवित असते मानवास अपूर्व […]

आता न कुणीच उरले असे जीवाचे ज्याच्या आठवणीत अजुनी जगावे गाभाऱ्यातील प्रकाशज्योत निमाली अंधारल्या, आठवातुनी कसे जगावे एकांती छळतो भावप्रीतीचा गारवा गोठविणाऱ्या वेदनेतुनी कसे जगावे दाटला सभोवार निर्विकार काळोख आता उगा, कुणाला शोधित जगावे आता न कुणीच उरले असे जीवाचे ज्याच्या आठवणीत अजुनी जगावे — वि.ग.सातपुते (भावकवी) 9766544908  रचना क्र.२९१ ८/११/२०२२

सत्यशाश्वत आणि अशाश्वत अनुभवल्याविना कळत नाही सत्यप्रेम म्हणजे काय असतं ? केल्याविना कधी कळत नाही… विरह देखील काय असतो ? भोगल्या शिवाय कळत नाही सुख, दुःख, वेदना देखील जगल्या शिवाय कळत नाही… फक्त मीच, हा व्यर्थ अहंभाव कधीच, कुणाचा टिकत नाही परदुःख नेहमी शीतल असते स्वदुःखाचा दाह साहवत नाही… जीवन पुर्वकर्माचा हिशेब सारा चुकविण्या शिवाय पर्याय […]