ज्या ज्या वेळी येई संकट,
धांव घेत असे प्रभूकडे ।
संकट निवारण करण्यासाठीं,
घालीत होता सांकडे ।।१।।
चिंतन पूजन करूनी,
करीत होता प्रभू सेवा ।
लाभत होती त्याची दया,
त्याला थोडी केव्हां केव्हां ।।२।।
संकटी येता करी पूजन,
उपयोग होईना त्याचा ।
कामी येईल पुण्य ,
विचार करीतां भविष्याचा ।।३।।
संचित पुण्य आजवरचे,
कार्य सिद्धीला लागते ।
सुख दु:खाच्या हर समयीं,
ठेवा मुखीं प्रभू नामाते ।।४।।
–डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com
Leave a Reply