शिक्षणाचं वाटोळं, online झालंय

शिक्षणाचं वाटोळं, online झालंय.

गेटचाच उडालाय रंग आणि –

गंजून कराकरा वाजायला लागलय ,

सताड उघडून पडणच संपलय,

कारण शिक्षणाचं वाटोळं –

online झालंय.

वॉचमनकाकांच्या दंडुक्याला, न उरलय काम,

पोरं नाही मस्ती नाही, न नोकरीत राम.

दटावणं रागावणं संपूनच गेलंय ,

कारण शिक्षणाचं वाटोळं –

online झालंय.

जिन्याला-मैदानाला पोरांची आस,

अंगाखांद्यावर खेळवणं हाच त्यांचा ध्यास.

एकटेपणाचं दुःख नेमकं, आता उमगलय,

कारण शिक्षणाचं वाटोळं –

online झालंय.

प्रयोग-वाचन नाही, बुकं कडीकुलपात बसलीयत,

काचेच्या कपाटातून , दाटीवाटीने घुसलीयत.

त्या सांगाड्यालाही जिणं, असह्य होऊन गेलंय,

कारण शिक्षणाचं वाटोळं –

online झालंय.

शाळा भरणं, तास संपणं आता नाही काही,

मधली सुट्टी, शाळा सुटली घणघणतच नाही.

शिपाईदादाशी घंटेचं नातंच हरवून गेलय,

कारण शिक्षणाचं वाटोळं –

online झालंय.

पन्नास बाकं आम्ही, पडलोय आपले धूळ खात,

सकाळ होताच आशेने, दाराकडे असतो पहात.

दफ्तरं नाही, मुलं नाहीत जगायचं कसं?झालंय,

कारण शिक्षणाचं वाटोळं –

online झालंय.

गृहपाठ-खोड्या, मस्ती आणि शिकवणी ,

तिमाही-सहामाही, परीक्षा अन तपासणी .

समोरासमोर शिकवण्याचं समाधानच सरलय ,

कारण शिक्षणाचं वाटोळं –

online झालंय.

आमचा विचार सांगतो, कुणीच करेना झालंय,

शाळा नाही, मित्र नाही कंटाळवाणं खूप होतंय

घरात बसून मन मात्र, अगदी कोंडून गेलंय ,

कारण आमच्या शिक्षणाचं वाटोळं –

online झालंय.

wfh सांभाळत यांचं online पहायचं ,

कधी?कधी? हे सुरळीत, सांगा सगळं व्हायचं ?

मुलांच्या आयुष्याचं तुम्ही, काय करायचं ठरवलंय?

‘परिक्षेशिवाय पास’ हे त्यांनाही आवडू लागलंय ,

कारण शिक्षणाचं वाटोळं –

online झालंय.

कारण शिक्षणाचं वाटोळं, online झालंय.