स्वभावरेषा ….

मानवी मनाची उकल करणे हे सोपे नसते आणि ते सुद्धा त्याला न भेटता काही शब्दांवरून , अक्षरांवरुन खरे तर ग्रॅफालॉजी हा विषय अंधश्रद्धेकडे नेणारा आहे असे काही म्हणतात. ते विज्ञान आहे का ? असेही प्रश्न विचारले जातात. मी सतत सांगत आलो आहे हा एक अभ्यास आहे आणि अभ्यास म्हटले की , परीक्षा म्हटले की यात यश अपयश येतच रहाणार कॉम्प्युटरच्या युगात अनेक माणसे हाताने लिहिणे विसरले आहेत तर डिजिटल युगात चेकवर स्वाक्षरी करावी लागत नाही सर्व व्यवहार मोबाईल द्वारे होतात, कॉम्पुटर द्वारे होतात. पत्र लिहिणे हे शहरातील माणसे विसरली आहेत. तरीपण हजारो माणसे आजही पत्र लिहितात. ते कशी आणि काय करतात ह्याबद्दल आज आपण विचार करणार आहोत. लहानपणापासून मी रेडिओ वर ‘ आपली आवड ‘ ऐकत होतो आणि कोणी कुठून कशी गाण्याची फर्माईश केली त्यांची नावे सांगतात. असे रेडिओवर अनेक कार्यक्र्म होतात ज्यामध्ये श्रोत्यांच्या पत्रांना उत्तरे देतात. त्या येणाऱ्या पत्रांबद्दल मला खूप कुतूहल होते. परंतु मी रेडिओवर क्रिकेटचे लाईव्ह अपडेट्स द्यायला लागलो तेव्हा सम्पूर्ण सामना संपेपर्यंत मला स्टुडिओ मध्ये रहावे लागते तेव्हा ‘ आपली आवड ‘ हा कार्यक्रम स्टुडिओमध्ये बसून आईकाला मिळतो समोर निवेदक म्ह्णून कधी श्रीराम केळकर , दिनेश अडावदकर किंवा सुलभा सौमित्र असतात, ते जेव्हा ती पत्रे घेऊन त्यांची नावे वाचतात ती पत्रे माझ्या बघण्यात आली आणि खरेच इतके आस्चर्य वाटले की रेडिओचा प्रभाव खूप दूरवर पसरला आहे ते, त्यांची पत्रे अगदी सुशोभित केलेली असतात , छान बॉर्डर असते वेगळ्या रंगाची , कधी त्याचे नाव आणि पत्त्याचा रबरस्टॅम्प मारलेला असतो इतका रेडिओचा प्रभाव आणि आपले नाव रेडिओवर यावे यासाठी दुर्गम भागातून पत्रे येतात, तर आपल्या शहरात अजून मराठी कार्यक्रम रेडिओवर होतात किंवा रेडिओ चालू आहे हे देखील किती अज्ञानी मराठी माणसांना माहित नाही. एके दिवशी मी असाच बसलो असताना कुठले तर हायफाय जोडपे आले होते , पत्रांचा ढीग पाहून ती बाई म्हणाली अय्या अजून पोस्टकार्डे मिळतात, मी जरा शांत शब्दात म्हणालो अहो पुणा , मुबई, डोबावली, किंवा नाशिक म्हणजे महाराष्ट नाही रेडिओची किती क्रेझ आहे बाहेर ते आपल्या शहरातील लोकांना अजून माहीत नाही. आज खऱ्या बातम्या विश्वनीय बातम्या आज रेडिओवरून दिल्या जातात हे महत्वाचे आणि त्याची दखल अनेकजण घेतात.