वाटते फार अपमानितासारखे

वाटते फार अपमानितासारखे
वागवे शहर विस्थापितासारखे

रोषणाई प्रखर लखलखे रात्रभर
हिंडते चांदणे शापितासारखे

वाढले जसजसे वय, उमगले तसे –
राहिले बालपण संचितासारखे

नागवी भूक धर्माप्रमाणे जणू
लाघवी पोर अन् प्रेषितासारखे

काम झाल्यावरी मी घरी पोचतो,
जेवतो, झोपतो आश्रितासारखे

पूल चोखाळतो वेगळी वाट अन्
पाहतो काठ प्रस्थापितासारखे

ॐकार जोशी