‘वारी संसाराची’

कडकड भांडली अन तरातरा गेली बडवायला
थंड्यानं ऐकलं अन लागला बेशरम हादडायला
तिने राग काढला याने पोटात ढकलला
ती केकाट हा मुकाट विठ्ठल रुख्माई

वाट ती पाहते तहान भूक विसरून
येऊ द्या कुणी गेला हा विसरून
तिने कढ काढला याने कड लावली
ती मुकाट हा सुसाट विठ्ठल रुख्माई

ताटा खालचं मांजर करून नाचवते फार
खरं करतो स्वतःचच कबुल करून हार
ती याची सावली हा मुलखाचा आवली
ती पावली याला गावली विठ्ठल रुख्माई

— कुप्रसाद