विनाश – ईश्वरी व मानवी

संतुलन  करूनी चालवी,  निसर्गाचा खेळ सतत  ।

जन्ममृत्यूची चाके फिरवी,  एकाच वेगाने अविरत  ।।१।।

जन्म घटना ही शांत होता,  मृत्यू परि घेई लक्ष्य खेचूनी  ।

नष्ट होतो जेव्हां मानव,  विचार लाटा उठती मनी  ।।२।।

मरणामध्यें निसर्ग असतां,  हताश होऊनी दु:ख करी  ।

मानवनिर्मित नाश बघूनी,  घृणायुक्त  येई शिसारी  ।।३।।

पूर वादळे धरणी कंप,  पचवितो आम्ही ही संकटे  ।

मानव निर्मित युद्ध दंगली,  सूड भावना तेथे पेटे  ।।४।।

विनाश असता दोन्हीमध्ये, मान तुकवी निसर्गापुढे  ।

बिघडले घर देईल बांधूनी,  विश्वास बाळगी ईश्वराकडे  ।।५।।

 

— डॉ. भगवान नागापूरकर

९००४०७९८५०

bknagapurkar@gmail.com