डाग!
कितीही देशी शीतल चांदणे
आनंदाचा ठरुनी मेरुमणी
काट्यापरि हा मध्येंच बोचतो
डाग तुझा लक्ष्य खेचूनी
ठाऊक नाहीं कधीं कुणाला
कसा लागला डाग उरीं
पडला असेल चुकून देखील
कुणी रंग उधळतां वेड्यापरि
शुभ्रपणाचा मानबिंदू हा
डागरहित जीवन त्याचे
केवळ एका डागापायीं
सत्य झांकाळते कायमचे
मिटून जातां डागही मिटतो
उरते मागें सत्य तेवढे
परि पुसण्यासाठी डाग एक तो
मिटणे उपाय जहाल केवढे
जोवरि जीवन चंद्रा तुझे
डाग दिसेल माथ्यावरचा
दुग्धामृताच्या घटांमधला
असेल थेंब तो विरजणाचा
(कविता)
डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
— डॉ. भगवान केशवराव नागापूरकर
Leave a Reply