यांनी केला आहे. नावावरून हे प्रवासवर्णन वाटत असले, तरी प्रत्यक्षात ती साहसकथा आहे. गोखले यांनी इतक्या सहजतेने अनुवाद केला आहे, की हा अनुवाद आहे, हे सांगावे लागते.
आहे. नंतरच्या काही प्रकरणांमध्ये चेंगिजवर लक्ष केंद्रित करून त्याची स्वभाववैशिष्ट्ये, त्याने केलेल्या शिकारी, सापळ्यात सापडून त्याचे जखमी होणे, वनाधिकाऱयांनी त्याला बेशुद्ध करून त्याच्यावर इलाज करणे, शिकारचोरांनी त्याला ठार करण्याचा प्रयत्न करणे आणि त्यातून निसर्गप्रेमींनी त्याची सुटका करणे, अशी घटनांची एक मालिकाच रेखाटली आहे. या घटना वर्णन करत असताना रानातील निसर्ग, वन्यजीवन यांची पार्श्वभूमी वर्णन करून सुरेख वातावरणनिमिती केली आहे. या लघुकांदबरीत अनेक चित्तथरारक घटना आल्या आहेत. सुट्टीत दिल्लीला आलेल्या आदित्यला-विक्रमच्या वडिलांकडून सिंगसाहेबांकडून देसाई आणि शंकरचंद या शिकारचोरांची आणि वाघाच्या कातडीचा व हाडांचा व्यापार करणाऱयांची माहिती मिळते. सिंगसाह
ेबांचा ड्रायव्हर सुखराम-अगोदर शंकरचंदकडे नोकरीत करत असतो. त्याच्या मदतीने आदित्य रात्रीच्या वेळी शंकरचंदच्या दिल्लीतल्या मोहिनीमहालात घुसतो आणि चोरट्या व्यापारासंबंधीची माहिती असलेली त्याची डायरी पळवतो. परगावी गेलेला शंकरचंद अचानक परतल्यामुळे, त्याची चांगलीच धावपळ होते; पण मोठ्या युक्तीने तो स्वतची सुटका करून घेतो. त्याच्या बुटांचा माग काढीत शंकरचंदची माणसे आदित्यच्या घरी पोचतात आणि त्याचे अपहरण करतात. त्याचा ठावठिकाणा जाणून घेण्यासाठी त्यांच्या निवासी शाळेतील मैत्रिणीने- आरतीने सुखराम ड्रायव्हरच्या सहकार्याने अपहरणकर्त्यांचा केलला पाठलगा, त्यामध्ये तिच्यावर आलेली संकटे, राजस्थानी खेडुतकन्या सीता हिने तिला केलेली मदत, तिचे रणथंबोर अभयारण्यात पोचणे, विक्रम आणि अरण्यप्रमुख रेड्डी यांना घडलेल्या घटनांची माहिती देणे आणि सर्वांनी शिकारचोरांचीच शिकार करून, त्यांना शासन करणे अशा गतिमान घटना इथे वर्णन केल्या आहेत. मुखपृष्ठावरील वाघाचे रंगीत आकर्षक चित्र आणि आतील काळीपांढरी आठ दहा चित्रे चंद्रमोहन कुलकर्णी यांनी रेखाटलेली असून, ती पुस्तकाचे सौंदर्य वाढतात. ही साहसकथा कुमार वाचकांना तर आवडेलच; पण प्रौढ वन्यप्रेमींनाही आकर्षित करून घेण्याचे सामर्थ्य तिच्यामध्ये आहे.
—
Leave a Reply