व. पु. ची अशीच एक भन्नाट कविता

माझं घर तसं तीन खोल्यांचेच होतं- आजोबांपासून नातवापर्यंत भरलेल होत

पोपट, कुत्रा, मांजरांनाही मुक्तद्वार होतं- घरादाराला कधीही ’लॉक’  नव्हतं..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत ||१||

आजोबांच स्थान घरात सर्वोच्च होत- स्वयंपाकघर आजीच्या ताब्यात होत,

पाहुण्यांचे येणे-जाणे नित्याचेच होत- आई-बाबांना एकमेकांशी बोलताही येत नव्हत..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत ||२||

घरासमोर छोटंसं अंगण होत- तुळस, प्राजक्ताला तिथे फुलता येत होत,

दारात रांगोळी काढणे अनिर्वाय होत- विहिरीवरून पाणी भरण कष्टाचं होत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ३ ||

आंघोळीला लाईफ़बॉय साबण असायचा, माणसापासून म्हशीपर्यंत सगळ्यांनाच चालायचा,

दात घासायला कडुलिंबाचा फ़ाटा लागायचा- दगडाने अंग घासण फ़ारस सुसह्य नव्हतं

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ४ ॥

पायात चप्पल असण सक्तीच नव्हतं- अंडरपॅट बनियनवर फ़िरण जगन्मान्य होतं

शाळेसाठी मैलभर चालण्याच अप्रूप नव्हतं- मोठ्यांना सायकलशिवाय दुसर वाहन नव्हत..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ५ ॥

शाळेत गुरुजनांप्रती आदर होता- घोकंपट्टीला दुसरा पर्यायच नव्हता,

पाढे पाठांतराचा आग्रह सर्वत्र होता- छडी हे शिक्षकाचं लाडक शस्त्र होतं..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ६ ॥

शाळेत गरीब श्रीमंत हा भेदभाव नव्हता, –नादारी सांगण्यात काही संकोच नव्हता,

अंगणात येवून शिकणाराही एक वर्ग होता –  कलांना “भिकेचे डोहाळे” असच नाव होते,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ७ ॥

नव्या कपड्यांचा लाभ लग्न-मुंजीतच व्हायचा – पाटाखालच्या इस्त्रीला पर्याय नसायचा, 

शाळेचा युनिफोर्म थोरल्याकडूनच मिळायचा – तिन्हीसांजेला घरी परतणे सक्तीच होते,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ८ || 

वळचणीत चिमण्यांच्या पिढ्या नांदायाच्या – पोपटांचा थवा झाडावर विसावायचा,

कुत्रा, मांजर, डुकरानी गाव भरलेला असायचा – उंदीर, डास, ढेकुण यांचे सार्वभौम्या राज्य होत..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ९ ||

पुस्तकातले प्राणी अचानक रानात दिसायचे – घाबरगुंडी उडाली तरी ते आपलेच वाटायचे,

उरलेले प्राणी नंतर पेशवेपार्कात भेटायचे – नौनवेज खाण हे तर माहितीच नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १० ||

शाळेत अभ्यासाला खूप महत्व होते- नंबरावर बक्षीस/छड्या यांचे प्रमाण ठरत असत, 

कॉपी, गाईड, क्लासेसना स्थानही नव्हत – वशिल्याने पास होण माहितीच नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ११ ||

गावची जत्रा  हीच एक करमणूक असायची – चक्र – पाळण्यात फिरण्यात मजा मिळायची, 

बुढ्ढीके बाल, गाठीशेवेची तोंडलावणी व्हायची – विमानातला फोटो काढण चमत्कारिक होत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १२ ||

गावाबाहेरच जग हिरवागार असायचं – सगळ्या नद्यांचे पाणी स्वच्छच असायचे, 

पावसाळ्यात ढगांनी आकाश भरायचं – प्रदूषण, पर्यावरण वगैरे माहितीच नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १३ ||

  

हुतुतू आट्यापाट्याचा खेळ गल्लीत चालायचा – क्रिकेटच्या मैचेस चाळीत व्हायच्या,

बापू नाडकर्णी, चंदू बोर्डेच्या गोष्टी रंगायच्या –  डे-नाईट, ट्वेंटी- २० चे नावही नव्हते,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १४ ||

प्रवास झालाच तर एस्टीनेच व्हायचा – गचके, ठेचकाळणे याला अंत नसायचा,
ह्ँनडल सोबत फिरकीचा तांब्याही लागायचा – लक्झरी, फर्स्टक्लास एसीच नावही नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १५ ||

दिवाळी खर्या अर्थाने दिवाळी होती – चमन चिडी, पानपट्टी, भुईनळ्या यांची रात होती,

रंगीत तेल, उटणे, मोती साबणाची ऐश होती – लाडू, चकल्या, करंज्या यांचे दर्शन वार्षिकच होत..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १६ ||

जुनाट रेडिओतून आकाशवाणी बरसायाची – बिनाका गीतामालेने बुधवारची रात्र सजायची,

रेडीवो सिलोनने तारुण्याची लज्जत वाढायची – ताई, नाना हरबा यांच्या इतकाच बालोद्यान असायचा,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १७ ||

खाण्याच्या बाबतीत भेदभाव केला जायचा – दादाच्या ताटात जास्त शिरा पडायचा,

पानात टाकणार्याच्या पाठीत रट्टा बसायचा – हौटेलात जाणं तर पूर्ण निषिद्ध होत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १८ ||

मामाच्या गावाला कधी जाणं-येण होत – धिंगामस्ती करायला नैशनल परमिट होत,

विहिरीत पोहायला तिथेच मिळत होत – भावूबिजेला आईच्या ताटात फारस पडत नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १९ ||

घरातले पुरुष कर्तेसवरते असायचे – बायांना दुपारी झोपणे माहिती नसायचे,

पोराबाळाना गोडधोड सणावारीच मिळायचे – प्रायव्हसीला तिथे काडीचंही स्थान नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || २० ||

पाव्हणे रावळे इ चा घरात राबता असायचा – सख्खा, चुलत, मावस असा भेदभाव नसायचा,

गाववाल्यानाही पंक्तीत सन्मान असायचा – पंक्तीत श्लोक म्हणण मात्र सक्तीच होत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || २१ ||  

आज घराऐवजी लक्झुरीयस फ्लेट आहे – मोपेड, स्कूटर, मोटारचा सूळसुळाट आहे, 

टीव्हीवर शंभर वाहिन्यांचा दनदणाट आहे – फास्टफूड, पार्ट्या, ड्रिंक्स याना सन्मान आहे,

कौटुंबिक सुसंवादाची मात्र वानवा आहे || २२ ||

आज मुलांसाठी महागडी शाळा-कॉलेजेस आहेत – दूध, बूस्ट, कोम्प्लानचा भरपूर मारा आहे,

क्लास, गाईड, कैल्क्यूलेटरची ऐशच ऐश आहे – कपडे, युनिफोर्म. क्रीडासाहित्य हवे तितके आहे,

बालकांच्या नशिबी मात्र  पाळणाघर आहे || २३ ||

आज पतीला ऑफिसात मरेस्तोवर काम आहे – सुशिक्षित पत्नीला करियरचा हव्यास आहे,

एक्स्ट्रा ऐक्टीविटीजना घरात सन्मान आहे – छंद, संस्कार यांच्यासाठी क्लासेस उपलब्ध आहे,

आजीआजोबाना वृद्ध आश्रमाचा रस्ता मोकळा आहे || २४ ||

आज घरात प्रचंड आर्थिक सुबत्ता आहे – मागेल ती वस्तू क्षणात हजार होते आहे,

इन्स्टालमेंट, क्रेडीट कार्डचा सूळसुळाट आहे – सध्या बायवान गेटवनचा जमाना आहे..

म्हणून

पैशावर  समाधान फ्री मिळण्याची मी वाट पहात आहे, 

पैशावर  समाधान फ्री मिळण्याची मी वाट पहात आहे.. || २५ ||