2017

राहू केतुनो सोडून द्या तुम्ही,मगरमिठीतून चंद्राला बघा बघा ह्या प्रथ्वीवरती,काय तो हा: हा: कार मजला प्रेमिजानांचा प्रेमबिंदू तो,सौंदर्याचा मुकुटमणी झाकळला सारा नभात हा,म्हणती त्यास गिळला कुणी आत्मा जाता सोडून देहा,उरे न कांही मागे चंद्र चांदणे नभात नसता,सौंदर्याची मिटतील अंगे सौंदर्यातची  बघतो सारे,जगण्यासाठी सौंदर्य हवे विश्वचक्र हे फिरत रहाण्या चंद्राचे आस्तित्व सतत हवे नष्ट होतील जीवजीवाणू,आनंद त्यांचा जाईल विरुनी बलिदानाच्या पुण्याईने परि, सुटेल चंद्र मगरमिठीतून डॉ. भगवान नागापूरकर संपर्क – ९००४०७९८५० bknagapurkar@gmail.com

ते जातील उडूनी पंख फुटता   पाहत राहशील, डोळे भरुनी आजवरी जे प्रेम दिले तू   शक्ती त्याची उरी बाळगुनी माया, वेडी कशी असे बघ   वाटते तुजला तुझीच पिले ती हसून, खेळून बागड्तील  सदैव तुझ्या पदारा खालती जेंव्हा पडले पाउल पहिले   आधाराविण तुझ्या अंगणी नांदी होती दूर जाण्याची   तुजपासुनी त्याच क्षणी परी दूर दृष्टी ही नव्हती तुजला   मायेचा तो पडदा असता टिपून घेशी अश्रू आज ते   परिस्थितीची जाणीव होता डॉ. भगवान नागापूरकर संपर्क – ९००४०७९८५० bknagapurkar@gmail.com