गुलाम किंवा जगजीत चा रुबाब मेहदी हसन च्या चेहेऱ्यावर नव्हता. आयुष्याने दिलेले सगळे घाव, जगलेले संघर्ष त्याच्या ओबड-धोबड सच्च्या चेहेऱ्यावर होते. पहिल्यांदा त्याचा गझल कार्यक्रम पाहिला/ऐकला तेव्हा हे सगळं सोसणं बाळगत विनातक्रार तो बांधिलकीने गात होता. मैफिली गणिक एखादे नवे कडवे तो “रंजीस ही सही ” मध्ये गुंफत होता आणि आम्ही वेडावत होतो. […]
या विद्यापीठाचे वैशिष्ट्य असे, की बहुजन समाजातील मॅट्रिक पास तरुणांना नोकरीसाठी जाणीवपूर्वक संधी दिली. आणि तालमीच्या कट्टयावर बसणारी ही पोरं विद्यापीठात काय गुण उधळणार? अशा अर्थाने त्या काळातही टीका सुरू झाली. पण विद्यापीठाच्या या कर्मचाऱ्यांनी विद्यापीठाची शान आणि मान उंचावली. […]
भारत देशाला स्वातंत्र्य मिळालं त्या सालातील गोष्ट आहे.. सहावीत इयत्तेत शिकणाऱ्या एका मुलीला वर्गातील खोडकर मुलं ‘डालडा’ म्हणून चिडवत होती. दहाच वर्षांनंतर ती मुलगी ‘डालडा’ नव्हे तर अस्सल ‘देसी घी’ च्या रूपांत चंदेरी दुनियेत झळकली… माला सिन्हाचा जन्म १९३६ सालातील ११ नोव्हेंबरचा. तिची आई नेपाळी व वडील बंगाली. तिचं बालपण कलकत्यातच गेलं. तिचा आवाज गोड असल्याने […]
संन्यास घेण्याअगोदर ते पत्रकार होते. बेचाळीसच्या स्वातंत्र्यलढ्यातही त्यांनी भाग घेतला होता. तुरुंगवासही भोगला होता. स्वातंत्र्यानंतर २७ वृत्तपत्रांमध्ये त्यांचे लिखाण प्रसिद्ध होत होते. त्यांनी लिहिलेली अडीचशेवर पुस्तके याचीच साक्ष देतात. […]
‘संगीत सौभद्र’मध्ये सुरुवातीला साकी, दिंडय़ांसह १४५ हून अधिक पदं होती. हाही एक विक्रमच होय. त्याकाळी पहाटेपर्यंत नाटकं चालत. त्यामुळेच बहुधा नाटकाची रंगत वाढविण्यासाठी तेव्हा पदांची संख्या इतकी असावी. […]
मला हे जगायचे आहे, मला हे करायचे आहे म्हणून त्यासाठी मला काय काय करावे लागेल? ह्याचा विचार करून तसे वागणे म्हणजे स्वार्थ होतो का? आणि एखाद्या गोष्टीला जुगारून त्यापलिकडे काही करणे याला स्वार्थ म्हणतात का? […]
स्तुती करताना मनापासून केली की त्याला कोणत्याही बंधनात आणता येत नाही तसेच शब्दांना भावनिक जोड मिळाली की सुरांना सुद्धा शरण यावं लागतं. […]
रविवारचा दिवस. संध्याकाळची वेळ. मुकुंदराव आज खूपच दिवसांनी फिरायला बाहेर पडले होते. वृद्धाश्रमाच्या नियमानुसार आठवड्यातून एकदाच, फक्त रविवारी त्यांना बाहेर पडता येत होतं. झब्बा, पायजमा आणि खांद्यावरील शबनम बॅग अशा नेहमीच्या पेहरावात ते बराच वेळ बागेत बसले होते.. घड्याळात सात वाजलेले पाहून ते गडबडीने उठले व चालू लागले. कोणत्याही परिस्थितीत त्यांना आठ वाजेपर्यंत शिंदे मॅडमच्या वृद्धाश्रमात […]
फुलंही बोलतात अवखळ जराशी, हितगुज त्यांचे सांगतात मनाशी… व्यथा,वेदना साऱ्या फुलांनाही असती, सांगतात हळुवार वेदनेची कहाणी… अबोल कथा त्यांच्या अलवार ऐकाव्या, नाजूक हातांनी मग गुज गप्पा कराव्या… फुलं बोलतात ? प्रश्न पडेल जरासा वेडेपणा वाटेल…पण फुलं बोलतात.. त्यांच्याशी एकदा जीव लावा… काय देत नाही फुलं आपल्याला? फुलांच्या गंधाने रोमारोमात भावना मोहरतात.. रंगाने डोळ्यांना सुखद भाव देतात.. […]
नका हो नका लादू माझ्यावर रोजरोजच हे शिळेपण…. जरा पहा डोळे उघडून…. मीही एक माणूस आहे….डस्टबिन नाही !! उरलं अन्न, शिळ्या भाज्या घालतेच रोज याच्या पोटात नको वाटे वाया जाया, पण हे का रोज माझ्याच वाट्यात दिवसभराचा शीण, त्रागा आणि चिडचिड तुमची साचलेली गरळ नि मळमळ… चक्क येता नि सरळ ओतून देता या गृहीत धरलेल्या डस्टबिनपोटी […]
Copyright © Marathisrushti.com 1995-2025 | Technology Partners : Cybershoppee | GaMaBhaNa | Smart Solutions