नवीन लेखन...

पिठापूर – कुरवपूर यात्रा – भाग ५

भान हरपून दृश्य बघत असताना पडदा बंद झाला. तशी भानावर आले. खूप वाईट वाटलं की बंद झालं का देऊळ. आईला दर्शन नाही होणार का? पण आता पालखी सोहळा होईल आणि मग परत पडदा उघडेल आणि सगळ्यांना दर्शन घेता येईल असे कळले. आता सभा मंडपात सभोवार नजर फिरली. बरीच लोकं होती तिथे. खाली बसून सोहळ्याचा आनंद आणि लाभ घेण्यासाठी जमले होते. […]

मन आज शांत शांत आहे

का कुणास ठाऊक मन आज शांत शांत आहे, रिक्त क्षण सारे भवतीचे हृदय बावरे जरासे आहे सांज सावली ही गूढ गहन भासतं आहे, मी कोण खरी माझेच प्रतिबिंब विचारत आहे पडले प्रश्न मनात कितीक काहूर अंतरी दाटले आहे, दूर देवळात होतो घंटा नाद मन कुठे अवचित हरवले आहे पडले प्रश्न कित्येक ते उत्तर कुठलेच न मिळतं […]

नूतनीकरण

आठ-दहा दिवसांनंतरची गोष्ट. रविवारचा दिवस होता. मी दासबोधाचा क्लास संपवून घरी आले. दार उघडले तर समोरच एक मुलगा बसलेला होता. निळे जीन्स पँट आणि पिवळ्या-निळ्या चौकडीचा शर्ट त्याने घातलेला होता. पंख्याच्या वाऱ्याच्या झोताने हलके हलके उडणारे त्याचे सिल्की केस मस्त दिसत होते. […]

स्टेशन चिरेबंदी (कथा)

अस्ताव्यस्त पसरलेल्या या स्टेशनवर किती प्लॅटफॉर्म आहेत हे स्टेशनमास्तरला सुद्धा सांगता येणार नाही. किती पूल आहेत तेही मोजावे लागतील. कुठल्या पुलावर चढल्यावर कुठल्या प्लॅटफॉर्मवर उतरता येईल ? कुठे जाता येईल ? सांगता येणार नाही. कोण कुठे अडवील समजणार नाही. गर्दीत काहीही स्वत:च डोक न चालवता चालत राहिलात तरच स्टेशनच्या बाहेर पडू शकाल. […]

हमने तुमको देखा

संपूर्ण “खेल खेल में ” महाविद्यालयीन जोशाने भरलेला ! हा, नीतू आणि राकेश रोशन – रॅगिंग , स्टेजवरील धमाका , थोडीशी रहस्य फोडणी , ” आजा मेरी बाहो में आ ” वाली अरुणा . बाहेर आलो तेव्हा खऱ्या अर्थाने तरुण झाल्यासारखं वाटलं. […]

‘अलविदा’ नसलेली ‘एक्झिट’ !

डोळ्यांनी बोलणारी फक्त दोन माणसं मला या चित्रपटसृष्टीत आवडली – एक तो “निळ्या डोळ्यांचा जादूगार “(राज कपूर )आणि दुसरा हा! मराठीतला आपला चपखल शब्द वापरायचा तर हा “भोकरडोळ्या ” होता. पण इतकी बोलकी नजर अपवादात्मक ! त्याचे सारे संवाद ओठातून नंतर उमटायचे पण ते काम आधी डोळ्यांनी केलेलं असायचं. […]

स्वच्छन्द

चला तोडूया या कोषाला मुक्त करूया सुरवंटाला अंतरंगातुन घेऊ उर्मी उडुदे स्वच्छन्द फुलपाखराला होऊ सोबती मीच मजला नकोशी गर्दी हवी कशाला एकले आपण येती जाती कशास क्षणिक कुणी धुंडाळा ठेऊन साक्षी परमात्म्याला सोड भार वाही चरणाला पंखा कुठे रे चिंता उद्याची घास चोची देई चाऱ्याला नको गाठोडी भविष्याला गाठ बसे, सुटेना जीवाला तू मी सारे येरझारे […]

अबोल गोड मिठी तुझी

अबोल गोड मिठी तुझी गुंतते मी पुन्हा पुन्हा, मन गुंतले मोहक मिठीत न कळली तुला अंतरी वेदना.. कितीक तोडशी तू मज कठोर पुरुष हृदय मना, का स्त्री गुंतते मुग्धशी फरक स्त्री पुरुष भावनेचा हा.. पडला मोह तुझा तो स्पर्श तुझा मलमली व्हावा, ओढ तुझ्या आवेगाची घे ओढून तू अबोल मना.. किती किती दूर जाता आठवतो तू […]

सापळा (कथा)

माणूस मुंबईत पाय ठेवतो. तो एकदा या सापळ्यात अडकला की खाऊन-पिऊन इतका गब्बर होतो की, सापळ्यात माणसं अडकतात, उंदीर नाहीत. ते रुळावर बसून गंमत बघतात. […]

माझं माझं दुःख !

दुःख वाटल्याने कमी होतं म्हणे ! हेही पटत नाही. माझ्याकडचं एक किलो दुःख चार जणात वाटल्याने ते प्रत्येकी २०० ग्रॅम ( मी धरून पाच ) होत नाही. माझ्यासाठी ते एक किलोच राहतं आणि प्रदीर्घ काळ टिकतं . नवं दुःख आलं म्हणजे जुनं विसरलो असं होत नाही. ते सतत असतच आणि एकाकी असताना नव्याने, पूर्ण शक्तीनिशी भिडतं. […]

1 16 17 18 19 20 24
error: या साईटवरील लेख कॉपी-पेस्ट करता येत नाहीत..