राष्ट्रसंत तुकडोजी महाराजांनी विसाव्या शतकात जीवन जगणाऱ्या माणसाची नाडी ओळखली, प्रगत समाजातील प्रश्न त्यांनी पाहिले आणि विज्ञानाची घोडदौड जाणून घेतली. संत परंपरेचा मूळ धागा न सोडता त्यांनी-‘अध्यात्म और विज्ञान से सब हो सुखी सहयोग समता से यह सृष्टी बने स्वर्गही’ अशी गुरुदेवाला विनम्र प्रार्थना केली. […]
आजकाल खळखळून हसणे आढळत नाही. सभ्यतेच्या कृत्रिम बुरख्यामुळे माणसाची झोप आणि चैन हरवून गेली आहे. स्वतःला अतिव्यस्त केल्यामुळे त्याच्याजवळ कोणत्याही कामासाठी वेळ नाही. चुकून जर कधी वेळ मिळालाच तर ताण-तणाव चिंता-विवंचनेतच तो खर्च होतो. […]
1978 पासून रेल्वे मध्ये काम करीत असताना अनेक गमतीजमती झाल्या होत्या. खरंतर जवळून पाहिलेली रेल्वे या विषयावर काही कथा लिहिल्या आहेत. काही जण म्हणतातवाचलयशिवायलिहीतायेतनाही. हे अगदी खरे आहे परंतु रेल्वे मध्ये काम करीत असताना समोर घडलेली गोष्ट. […]
स्त्री सौंदर्याचे मुख्य पैलू म्हणजे शरीरयष्टी, कांती, केस, अवयव आणि यौवन, नायिका तन्वी असावी म्हणजे शेलाटी, प्रमाणबद्ध असावी असा आग्रह सगळीकडे दिसतो. त्यामुळेच तिच्या शरीरयष्टीला फुललेल्या, नाजूक वेलीची उपमा नेहमी दिली जाते. एखाद्या कवीला अशी तनुगात्री पाहिल्यावर बीजेची चंद्रकोर आठवते. हंसीसारखी वा शंखासारखी मान, गोलाकार कोमल बाहु, कमळकळीसारखे किंवा कलशासारखे वक्ष, सिंहकटी, नितळ व सपाट पोटावर नाभीचा खोलसर आवर्त, केळीच्या गाभ्यासारख्या मांड्या, कमळासारखे तळवे आणि पाऊले, चंद्रकोरीसारखी नखे हा भारतीयांच्या दृष्टीकोनातून स्त्रीसौंदर्यांचा आदर्श होता. […]
प्रांगणी येता प्रभातकिरणे चैतन्याच्या कळ्या उमलती. वेलीवरी झुळझुळता पर्णे प्रसन्नतेची अंतरी अनुभूती. मध्यान्हीला, श्रमलेलेही साऊली, प्राजक्ती शोधती कालचक्र ते फिरविणारा भानू येता क्षितिजावरती. सारे, नजारे गुलमुसलेले सांजेला मंदिरी दीप तेवती. वात्सल्याचे ते स्पर्श लाघवी गुरे गोधुली प्रीत उधळत येती रचना क्र. ६७ ८/७/२०२३ – वि.ग.सातपुते. (भावकवी) 9766544908
एकजण ओळखीचा आहे तो मस्करीत म्हणतो सकाळ झाली , सगळे आटोपले की आरशात बघून दोन सणसणीत शिव्या घालतो. मग एकदम फ्रेश….? मला माहित आहे तो हे फेकत असणार. त्याचे हे बोलणे ऐकून मला विचार करण्यास भाग पाडले. शिव्यांचे , अपशब्दंचे आपल्या आयुष्यात स्थान काय ? असा प्रश्न मला पडला , तुम्हालाही पडला असेलही. अर्थात १०० टक्के […]
मीच अजूनही जगतो तुझ्याच हृद्य आठवात तुझेच ते रूप लाघवी पाझरते या लोचनात…. सांग कसे व्यक्त करू भावनांना शब्दाशब्दात तुही निष्पाप निरागसी अव्यक्तता.! पापण्यात…. तीच अधीरता अंतरात जाणवते तुझ्या विरहात मीही अजूनही जगतो तुझ्या हृदयस्थ आठवात…. रचना क्र. ६० २७/६/२०२३ -वि.ग.सातपुते.(भावकवी) 9766544908
ठाणे शहरातील साहित्यिक चळवळीचा पाया वि. ल. भावे यांनी १ जून १८९३ रोजी मराठी ग्रंथ संग्रहालयाची स्थापना करून घातला. […]
व्यवस्थापन या विषयावर प्रोफेसरांनी व्याख्यानं देणं सुरु केलं आणि पुढे हाच त्यांच्या जीवनाचा, अविभाज्य असा उपक्रम झाला. याच कालावधीत त्यांचा विवाह, मुंबईतील दिपा पिंगळे यांच्याशी झाला. त्या मुंबईत नोकरी करीत होत्या. सौ. दिपा यांनी दिलीप यांना जीवनाच्या वाटेवर भक्कम साथ दिली. […]
आपल्यापैकी प्रत्येकालाच सुखाची आकांक्षा असते. सुख-साधने सर्वांनाच हवी. असतात, परंतु सर्व सुखसाधने सर्वांनाच कुठे ‘मिळतात? याचे कारण एकच असते ते म्हणजे आनंदाचा उगम कुठे आहे, हेच आपणास ठाऊक नसते. एखादी वस्तू कुठे मिळेल हेच माहीत नसेल तर ती मिळणार तरी कशी? आनंदाच्या शोधात आपण इकडे-तिकडे भटकतो. […]
Copyright © Marathisrushti.com 1995-2025 | Technology Partners : Cybershoppee | GaMaBhaNa | Smart Solutions