महती मातीची

पायासाठी चप्पल की चपलेसाठी पाय हेच मी विसरले |
माती लागू नये पायाला म्हणून मी ते वेष्टिले || १ ||

चमचमणार्‍या लखलखणार्‍या आभाळाला भाळले |
अन्न, वस्त्र, निवारा देणार्‍या मातीला मी विसरले || २ ||

या मातीचा स्पर्श नको म्हणून मी स्वत:ला जपले |
त्या मंगळाने त्या चंद्राने मलाच दूर फेकले || ३ ||

त्यावेळी कळाली मला या मातीची महती |
तिचा एकएक कण होता माझ्या जीवनाची गती || ४ ||

— चंदाराणी कोंडाळकर