शुद्धीसाठी गुरू

कितीक वेळा धुतला कोळसा,  रंग न बदले त्याचा  ।
उगाळता झिजून जाई,  परि काळेपणा कायमचा  ।।

भट्टीत घालून त्यास जाळता,  घेई रंग लाल कसा  ।
शुभ्रपणा हा दिसून येतो,  राही न जेंव्हा कोळसा  ।।

मलीनता ही मनामधली,  खोल  रूजली असे  ।
विचारांतील तर्कज्ञान ,  शुद्धीसाठी पुरे नसे  ।।

गुरू लागतो अग्नी सारखा,  चित्त शुद्धी करिता  ।
ज्ञानभट्टी  पेटवून देई,  जाळण्या अशुद्धता  ।।

डॉ.भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com