वचन

वाणी मधूनी शब्द निघाला,  कदर त्याची करीत होते  ।

मुखावाटे बाहेर पडे जे,  वचन त्याला समजत होते  ।।

दिले वचन पालन करण्या,  सर्वस्व पणाला लावीत होते  ।

प्राणाची लावून बाजी,  किंमत शब्दांची करीत होते  ।।

स्वप्नामध्ये दिले वचन,  हरिश्चंद्र ते पालन करी  ।

राज्य गमवूनी सारे आपले, स्मशानी बनला डोंबकरी  ।।

प्राण आहूती देई दशरथ, वनी धाडूनी राम प्रभूला  ।

पालन केले तेच वचन, रणांगणी दिले जे कैकयीला  ।।

आज लोपूनी तेज वाणीचे, तुटले विश्वासाचे नाते  ।

बदलूनी जाती क्षणात सारे, घटकेपूर्वीचे शब्द जे होते  ।।

मित्र वा आप्त कुणी, आई-बाप वा भाऊ-बहीण  ।

स्वार्थीभाव अंगी मुरूनी, पाळीत नाही आपले वचन  ।।

अंतर्यामी बसला ईश्वर,  जाण त्याची सदैव असावी  ।

‘वचन’रूपे व्यक्त होई , हीच भावना मनी  ठसावी  ।।

 

डॉ. भगवान नागापूरकर