झाकोळलेले आभाळ
गतस्मृतींचेच कृष्णमेघ
झरझरणारी सुखदुःखे
धून वेणूची मधुर मंजूळ ।।१।।
अंतर्मुख झाल्या भावनां
जे , जे भोगले ते संचित
दृष्टांत साराच प्रारब्धाचा
सत्कर्मीच रचावी ओंजळ ।।२।।
भाग्यवंती जन्म मानवाचा
मनामना नित्य सांधण्याचा
विवेकी ! भावप्रिती भाळी
सांगता जीवनाची सोज्वळ ।।३।।
©️ वि.ग.सातपुते.(भावकवी)
9766544908
रचना क्र. ८३
२२ – ६ – २०२१.
Leave a Reply