नाही केली कधीच वारी
नाही देखिली कधीही पंढरी
नाही घडले स्नान भिवरेच्या थडी
बांधत राहिलो मजले आणि माडी
हाती नाही घेतले टाळ ना आले मुखी अभंग
संसारात करीत राहिले नाना रंग आणि ढंग
ना दान ना धर्म ना दाखविली माणुसकी
आता कोण दाखविल कशाला मला आपुलकी
या महामारीने उपरती झाली म्हणून आलो मी शरण
नाही सोडणार तुझे चरण पण चुकव रे पुढील जन्म मरण
धन्यवाद.
— सौ. कुमुद ढवळेकर.
Leave a Reply