आई …!
तुझे आयुष्य म्हणजे…
आमच्या सुखी जीवनासाठी,
अनवानी पायाने…
निखाऱ्यातून ‘चालने’ होते.
दुष्काळाच्या आगीतून,
ताऊन-सुलाखून निघालेले,
चोवीस कॅरेट शुद्ध ‘सोने’ होते.
अंध्याऱ्या रात्रीतील…
शुभ्र, शीतल ‘चांदणे’ होते.
आम्हा सर्वांच्या सुखासाठी,
स्वतःच, दुःखाचे विष पिऊन,
विचारमंथनातून मिळवलेले,
कंठातील अनमोल ‘रत्न’ होते.
हाल-आपेष्ठा, अपमान सहन करून,
मनाच्या काळजावर कोरलेले,
विजयाचे सुंदर ‘स्वप्न’ होते.
आपल्या सुखी कुटुंबासाठी,
काबाड-कष्ट, उपास-तापास करून,
कणा-कणांनी घडवलेले ‘घर’ होते.
आपुलकी-जिव्हाळा-प्रेम, वात्सल्य-ममतेनी,
माणसाळलेले माणुसकीचे ‘घरदार’ होते.
बोचऱ्या थंडीतील उबीचे ‘चादर’ होते,
कोरडया विहीरीतील पाण्याचे ‘पाझर’ होते.
– ©️ प्रा. शिवाजी आर. कांबळे
☎️ मो.न. 8830800335 ====================================
Follow me on my Blog ID: https://kshivraj83.blogspot.com/ ===================≈================
Leave a Reply