आकांत

विखुरल्या त्या वाटा साऱ्या,
भावनेचाही झाला अंत,
अंधत्व आले, दिशा हरवल्या,
ना उरली हृदयास मनाची खंत !!

दुःखाने पायघड्या अंथरल्या ,
अश्रूंनी खारे गालिचे पांघरले ,
किर्र किर्र त्या काजव्यांसारखे,
अंधाऱ्या रात्रीत तांडव माजले !!

विटले धागे सुखी नात्याचे,
आकांत करुनी निष्ठुरले मन,
भासत होते मृगजळ ते सुखाचे ,
उरले हाती सुतकी जीवन !!

— श्र्वेता संकपाळ.

“आकांत”(०८-१२-२०१८)