आयुष्य

आयुष्य संपत जाते, पण प्रेम संपत नाही
किती करा परमार्थ, पण क्रोध आटपत नाही

आधी कष्टे स्वतःसाठी, मग कुटुंबासाठी
भरुन भांड ओसंडे, तरी लोभ सुटत नाही

पैसा-अडका, जमीन-जुमला, घराण्याचा गर्व
जववर असे दैव अनुकुल, मद हा हटत नाही

सकाळ, दुपार, संध्याकाळ – देई शिव्या अपार
एक दिवशीही मत्सर, केल्याविना दिसत नाही

कुणावरही विश्र्वास न करी, सर्व स्वतःच करी
वेळेस नातं तोडी, पण संशय सोडत नाही

श्री सुनील देसाई
१८/०७/२०२२