अंधारलेल्या वाटा

चालत होते ,चालत होते
पुढचे काही दिसत नव्हते

अमानुष हात बाटवत होते
मन माझे आक्रंदत होते

मदतीस आक्रोश करीत होते
कुणी न माझे ऐकत होते

नशिबाचे फेरे फिरले होते
नर वर्चस्व मज मातीमोल करीत होते

क्षणिक हव्यास आयुष्य लोळवित होते
स्वप्न माझे अग्नित जळत होते

अंधारलेल्या वाटा ठेचकाळत होते
मी माझे जीवन संपवत होते

— सौ.माणिक शुरजोशी