चारोळ्या
मोहोळ आठवणींचे मोहोळ तरंग होऊन विरतात ! त्यातच तुझे असणे क्षण सुखाऊन जातात !! चेहरा जगताना उघडे व्रण मरणांनंतर उघडेपण ! संकृतीच्या मुखवट्यात चेहरा जगतो क्षण !! कवडसा सूर मारल्यानंतर डोहाचा तळ कळू लागतो काळाची पाने झडल्यानंतर अर्थ कळू लागतो !! नवग्रहांच्या छायेतील “स्व” एक कवडसा कळता कळता प्रवास हळूच संपून जातो !! ब्रम्हांडाच्या […]