कोजागिरीची पौर्णिमा परि, आकाश होते ढगाळलेले । शोधूं लागले नयन आमचे, चंद्र चांदणे कोठे लपले ।। गाणी गावून नाचत होती, गच्चीवरली मंडळी सारी । आनंदाची नशा चढून मग, तल्लीन झाली आपल्याच परी ।। मध्यरात्र ती होवून गेली, चंद्र न दिसे अजूनी कुणा । वायु नव्हता फिरत नभी , मेघ राहती त्याच ठिकाणा ।। दूध आटवूनी प्रसाद […]
सतत गुंतलो आहो सारे शोध घेण्यास त्या ‘आनंदाला’ युगानूयुगे प्रयत्न होतो मिळवण्यासाठींच प्रभूला…१ बाह्य जगाचे सुख आगळे लागले सारे त्याच्या पाठीं ‘देह सुख’ अंतीम वाटे, खरा ‘आनंद’ देण्यापोटी…२ ‘ज्ञानामध्ये’ भरला ‘आनंद’ समजूत झाली ही कांहींना लेखक, कवी, साहीत्यिक हे पाठ त्याची कांहीं सोडीना…३, साधू संत हे थोर महात्मे आनंद शोधूती ‘विश्रमांत’ ‘ध्यान’ लावून एक मनानें शांत […]
रंग भरले जीवनीं, रंगात चालतो खेळ टप्प्या टप्प्याच्या नादानें, जाई निघूनीया काळ….१, शिखरावरचे ध्येय, दुरुनी वाटते गोड लांब लांब वाट दिसे, जाणें तेथे अवघड……२, ठरलेल्या वेळेमध्ये, जातां योग्य दिशेनें यश पदरीं येईल, निश्चींच रहा मनानें….३, रमती गमती कुणी, टप्प्यांत रंगूनी जाती वेळ सारा दवडूनी, निराशा पदरी येती…४, जीवनातील अंगाचे, अनूभव घेत जावे मिळणाऱ्या त्या सुखाला, क्षणीक […]
घटना ह्या घडतच असतात. ते एक निसर्ग चक्र आहे. परिणाम हे त्याच प्रमाणे होत असतात. परंतु खोलवर दडून बसलेल्या उदेशामुळेच त्या घटनांचे खरे मूल्यमापन होत असते. वरकरणी जरी निराश्या व्यतीत होत असली, तरी त्या घटनांची मुळे आत्मिक समाधानाकडे रुजलेली असतात. हाच खरा जीवनाचा आनंद नव्हे काय? […]
कपाशीचे ढीग अगणित विखुरले दिसती आकाशीं मानव येथें उघडा असूनी वस्त्र अपुरें दिसे अंगाशी ।।१।। कोठे आहे कापड गिरणी वस्त्र जेथें बनत असें दयावान तूं मालक असतां त्रोटक कापड निघे कसे ।।२।। पाठव तूं तो वस्त्रांचा कोठा लाज राखण्या मानवाची गरीब बिचारा विवस्त्र तो कीव करावी वाटे त्याची ।।३।। डॉ. भगवान नागापूरकर ९००४०७९८५०
हांसत आली सूर्य किरणे झरोक्यातून देव्हारयांत नाव्हू घालूनी जगदंबेला केली किरणांची बरसात पूजा केली किरणांनी जगन्माता देवीची प्रकाश स्पर्शुनी चरणाला केली उधळण सुवर्णांची तेजोमय दिसू लागले मुखकमल जगदंबेचे मधुर हास्य केले वदनी पूजन स्वीकारते सूर्याचे रोज सकाळी प्रात:काळी येउनी पूजा तो करितो भाव भक्तीने दर्शन देउन स्रष्टीवर किरणे उधळतो कोटी कोटी किरणांनी तो देवीची पूजा करितो केवळ त्याची पूजा बघुनी मनी पावन मी होतो डॉ. भगवान नागापूरकर ९००४०७९८५०
गेला होता यात्रेसाठी देवीच्या तो पर्वती । श्री जगदंबा ही उंच शिखरी आरूढ होती ।१। भरले होते मन भक्तीने देवीचे ठायी । शरीर कष्ट सोसूनी तो उंच तेथे जाई ।२। प्रसन्न झाले मन तयाचे बघूनी ती मूर्ती । विविध आयुधे धारण करी उभी एक शक्ती ।३। भव्य होते देवालय ते अतिशय सुंदर । पवित्रता भासे तेथे, बघता […]
नाहीं रे मी विसरलो देवा तुजलो संसारात अडकलो, वेळ ना मिळाला ।।१।। तूंच गुंतविले, लक्ष्य मोहांत चित्त देण्या सांगितले, तुझ्याच खेळांत ।।२।। तुलाची हवे यश, तुझ्या खेळांतले माझ्या कौशल्यास, तूं मार्गदर्शन केले ।।३।। तुझ्याच साठीं, गुंतविले मन बनोनी सोंगटी, फिरे पटावरी ।।४।। काय दोष माझा, न दिले लक्ष्य मी खेळवण्यातील मजा, आलो तिला कामीं ।।५।। […]
सहवासाचे सुख जेवढे, वियोगाचे दुःखही तेवढे । बांधल्या प्रेम बंधन गाठीं, तुटता विसरुन जाती ।। लपुन बसती दुःख खुणा, समज न येई त्याची कुणा । उडून जातां शाल सुखाची, व्यक्त होई मग दुःखे जीवाची ।। कशास करितो प्रेम असे ते, सहवासाने वाढत जाते । फुग्यापरी जातां फूटूनी, दुःख सारे जीवनीं आणिते ।। दाखव प्रेम त्याच ठिकाणी, […]
काय म्हणू ग तुजला देवकी भाग्यवान की अभागी ईश्वर तुझीया उदरी येवूनी सुख न लाभले तुजलागी // जन्मोजन्मीचे पुण्यसाचुनी मात्रत्व लाभे स्त्रिजन्माला तु तर असता जननी प्रभूची तुजविण श्रेष्ठ म्हणू कुणाला // राज वैभवी वरात निघता कारागृही तुज घेवून गेले अवताराची चाहूल असूनी दुःखी सारे जीवन गेले // कंसाने तव मुले मारीली निष्ठूर होऊनी स्वार्थापोटी तु […]
Copyright © Marathisrushti.com 1995-2025 | Technology Partners : Cybershoppee | GaMaBhaNa | Smart Solutions