Articles by डॉ. भगवान नागापूरकर

दु:खाचे तूं देवूनी चटके,   सत्वपरिक्षा ही बघतोस प्रतिकूल ती स्थिती करूनी,  झगडत आम्हां ठेवतोस.. १ खेळामधली रंगत न्यारी, खेळ खेळणे चुके कुणा खेळातूनि अंग काढतां,  जगण्याच्या मिटतील खुणा…२ खेळगडी तो असूनी तुम्हीं,  मैदानासम विश्व भासते तन्मयतेनें खेळत असतां,  खचितच यश तुम्हा येते…३ विना खेळण्या पर्याय नसे, एक चित्त ते करूनी खेळा बसू नका हतबल होवूनी,  गमवाल त्या […]

खिन्न मनानें बसला होता,  उन्हांत एका खडकावरी  । डबके घाण पाण्याचे,  वातावरण दुषित करी  ।। किड्या-मुंग्यांचे वारूळ तेथें,  आणिक पडला काडी कचरा  । नजिक येईना वाटसरूं कुणी,  बघूनी सारा गालिच्छ पसारा  ।। सोडून देऊनी निवारा ,  नदीकांठच्या शिखरीं गेला  । निर्मळ करूनी जागा,  आश्रम त्याने एक बांधला  ।। बाग फुलवूनी सुंदर तेथें  फळा फुलांना येई बहर  […]

कोजागिरीची पौर्णिमा परि,  आकाश होते ढगाळलेले शोधूं लागले नयन आमचे,  चंद्र चांदणे कोठे लपले गाणी गावून नाचत होती,  गच्चीवरली मंडळी सारी आनंदाची नशा चढून मग,  तल्लीन झाली आपल्याच परी मध्यरात्र ती होवून गेली,  चंद्र न दिसे अजूनी कुणा, वायु नव्हता फिरत नभी तो,  मेघ राहती त्याच ठिकाणा दूध आटवूनी प्रसाद घेण्या,  उत्सुक होतो आम्ही सारे ढगात […]