नवीन लेखन...
Avatar
About डॉ. भगवान नागापूरकर
डॉ. भगवान नागापूरकर हे निवृत्त सिव्हिल सर्जन आहेत. ते ठाणे येथे वास्तव्याला आहेत. त्यांचे अनेक लेखसंग्रह आणि काव्यसंग्रह प्रसिद्ध आहेत.

त्या दुर्दैवी जीवांना दया- मरण द्या

मी बरीच वर्षे मनोरुग्णालयांत वैद्यकीय अधिकारी म्हणून, मनोरुग्णाच्या सहवासांत घलविली आहेत.  ‘ मनोरुग्ण ‘ हा सर्वसामान्यजनांना विनोदाचा विषय असतो. हे एक कटू सत्य आहे. मनोरुग्णाकडे बघण्याचा मनोरंजनात्मक दृष्टीकोण सर्वसामान्यामध्ये आढळून येतो. तुम्ही वेड्याच्या सहवासांत आहात, तुम्हाला कोणता त्रास होतो कां ?  तुम्हाला त्याची भिती वाटते कां ? ते दगड मारतात कां ?  गाणी म्हणतात कां ? […]

देहाला कां शिणवितां ?

शरीरातील अवयव सारे, यंत्रवत् असती  । आपल्यापरी कार्य करुनी, कार्यारत राहती  ।।१।। यंत्रामधल्या मुख्य गाभ्याला, आत्मा म्हणती कुणी  । अविरत मिळे चैत्यन्य शरीराला, त्याचे कडूनी  ।।२।। शुद्ध अशुद्ध संस्कार सारे, अवयवी घडती  । त्याच रुपें आत्म्याकरवी, परिणाम  होती  ।।३।। खाणें शुद्ध पिणे शुद्ध विचार निर्मळ, पवित्र ते  । संगम होता योग्य साऱ्यांचा, शुद्धीकरण घडते  ।।४।। उपास […]

अमर काव्य

विसरून गेलो सारे कांहीं,  आठवत नाही मला रचली होती एक कविता,  त्याच प्रसंगाला जल्लोषांत होतो आम्हीं,  दिवस घातला आनंदी खिन्नतेचा विचार त्या दिनीं,  शिवला नाही कधीं नाच गावूनी खाणेंपिणें,  सारे केले त्या दिवशीं बेहोशीच्या काळामध्यें,  कविंता मजला सुचली कशी छोटे होवून गेले काव्य, अमर राहिले आतां ते प्रसंग जरी तो मरून गेला,  कविता जिवंत राहते डॉ. […]

वासनेतील तफावत

विपरित वागूनी मन,  नाश करिते शरिराचा वासनेतील तफावत,  काळ बनतो इंद्रियाचा…१, उदर भरले असताना,  अन्नाला विरोधते पोट परि अतृप्तता जिभेची,  घालते आग्रहाचा घाट….२, मद्य सेवन करीता,  झिंग ती येवून जाते मेंदूतील चेतनेसाठीं,  यकृत बिघडूनी जाते…३, नाच गाणे देत असते,  सूख नयनां – कर्णाला शरिर वंचित होते,  मिळणाऱ्या त्या विश्रांतीला….४ एक इंद्रियाची वासना,  असती पूरक दुजाला साध्य […]

खोडकर कृष्ण

किती रे खोड्या करशी कृष्णा यशोदा तर गेली थकूनी..।।धृ।। झोपू दे रे तिजला आता,  ती तर गेली खूप दमूनी दही दुधानी भांडी भरली, काही प्याली, काही वाटली, काही तर ती उपडी झाली, पिऊनी सांडूनीच सगळे,  नासलेस दही दूध लोणी…१, किती रे खोड्या करशी कृष्णा, यशोदा तर गेली थकूनी गणरायाचे पूजन करितां मग्न झाली यशोदा माता लक्ष्य […]

भास

चमचम चमकते नाणें    दूरी वरुनी दिसले । चांदीचे समजूनी    मन तयावर झेपावले ।।१।। निराशा आली पदरीं    जाणतां तुकडा पत्र्याचा । खोटी चमक बाळगुनी    फसविणे  गुणधर्म तयाचा ।।२।। भास ही चेतना  ती    तर्क वाढीवी कसा । दिसून येई सदैव   मनावर जो उमटे ठसा ।।३।। ठसे उमटती संस्कारांनीं    बघतां भोवती सारे । मनावर बिंबून जाते    आणि भासते तेच […]

अनुभवाचे शहाणपण

बदलून गेले जीवन   अर्थ कळल्यानंतर परिस्थितीची आली जाण   जाग आल्या नंतर  ।।१।। श्रीमंतीच्या नादानें   ऐषआरामी झालो पैशाच्या गर्वाने   माणुसकी विसरलो   ।।२।। तारुण्यातील उर्मीने   अहंकारी बनविले शरिरातील गुर्मीने   निर्दयी मज ठरविले   ।।३।। धंद्यामध्ये येता खोट   निराश अति झालो गरिबीची चालतां वाट   प्रेमळ मी बनलो   ।।४।। देह बनला दुर्बल   विकार तो जडूनी जर्जर- पिडीतां बद्दल   सहानुभूती आली मनी   […]

शोधूं कोठें त्यास ?

शोधत होतो रुप प्रभूचे,   एक चित्त लावूनी  । अवंती भवंती नजर फिरवी,   श्वास रोखूनी  ।।१।। शांत झाले चंचल चित्त,   शांत झाला श्वास  । ह्रदयनाडी मंद होऊनी,   चाले सावकाश  ।। २।। पचन शक्ती  हलकी झाली,   जठराग्नीची  । शिथील झाली गात्रे सारी,   देह चैतन्याची  ।।३।। देहक्रियांतील प्राणबिंदू ,  असे ईश्वर  । समरस होतां त्याच शक्तिशीं,   होई स्थिर  ।। […]

तुझे तुलाच अर्पण !

तुझेच घेऊनी तुलाच द्यावे,  भासते ही रीत आगळी  । उमजत नाही काय करावे,  तुझीच असतां सृष्टी सगळी  ।।१।। वाहणाऱ्या संथ नदीतील,  पाणी घेऊन अर्घ्य देतो । सुंदर फुले निसर्गातील,  गोळा करुन चरणी अर्पितो ।।२।। अन्न ग्रहण करण्यापूर्वी,  नैवेद्य तुजला दाखवितो । जगण्याचा तो मार्ग दोखवी,  ह्याचीच पोंच आम्ही देतो ।।३।। विचार ठेवूनी पदोपदीं,  साऱ्यांचा तूं असशी […]

नातीच्या खोड्या

सकाळचा फेरफटका मारून घरी आलो. घरी येताच आठ महिन्याची नात मानसी रांगत रांगत माझ्याकडे आली आणि झेपावली. तिला मी लगेच उचलून घेतले. जवळ केले व तिचे पापे घेतले. किती आनंद आणि समाधान ती मला देत होती. नातवंड म्हणजे दुधावरची साय. ज्यांना त्यांचा सहवास लाभतो ते आजोबा आजी खरोखरच नशीबवान व भाग्यवान. आयुष्याची दोर पक्की करणे, आणि वाढविणे ह्या दोन्हीही गोष्टी निसर्ग त्यांच्या […]

1 80 81 82 83 84 214
error: या साईटवरील लेख कॉपी-पेस्ट करता येत नाहीत..