Articles by सौ. लीना राजीव देशपांडे

मोहीनी शरद् पोर्णिमेची की पापण्यांच्या अर्धोन्मिलीत चंद्राची अतृप्ततेचा भास हा की चांदण छायांची बाधा ही विखार यौवनाचा असा शोषतो अभिशाप जाणिवांचा बेभानतेचा अंगार हा मंत्रचळातला विखार जसा.. खरंच रेंगाळतोस का रे मनांत..? अस्पष्टसा.. अंधुकसा… कुठेतरी धुक्यातल्या इंद्रधनुसारखा मखमली मलमली तारुण्याचा पिसारा उलगडत… स्वप्न झुल्यांची तोरणं पापण्यावर झुलवत सोसांचा इतका आवाका अवखळ होणं ,बेभान होणं कधी थांबवशील..? […]

माझ्या अक्षर यात्रेतल्या प्रवासात स्पदनांचं धुकधुकणं थांबलंय अफाट वेगाची मर्यादा भोवाळतीय मनाला सतत धावणं ,सतत गुरफटणं वळणांचा ससेमिरा ही फार रे.. पायाखालचा रस्ता भुलवत नेतो त्या सांदी कपारीतून अव्यक्ताचं देणं असल्या सारखं शोध कुठवर घ्यायचा ..? मग माझ्या मनातले गहींवर ओंथंबून येतात.. एकेक शब्द लयींचा किनारा होतो.. निळ्याशार शाईचा समुद्र होतो.. बुद्धी भ्रष्टतेचे फासे दोन ,चार […]

तुझं अवेळी कोसळणं भावतं मला भावनांचे उद्रेक झेलतानांही शांत असतोस माझा पाऊस नसतोच असा.. उन्मुक्त ,अव्यक्तच रहाणारा बेभान होणं जमत नाही तुला.. अनावरतेचा मखमली साज ही पेलत नाही तुला नागचाफ्यांतला गंध श्वासांत भरून रहातो.. शुभ्रमौतिकांचे सडे सांडत येणारी प्रत्येक ओळ मी गिरवत रहाते माझ्या तळहातावर.. प्रतिबिंबातला अनोळखी होत जाणारा शहारा सरसरत रहातो शरीरभर… अंगभर लपेटून घेते […]

गौरी, अभाव्या अहंकारा, अग्निज्वाला.. अनेकशस्त्रहस्ता ईतकी सामर्थ्यशाली असूनही दक्षाच्या अपमानामुळे यज्ञकुंडात समिधे सारखी जळत..राहीली.. उमा-पार्वती ..तीचा उद्वेग कवितेतून मांडायचा प्रयत्न मी केलाय .. मागच्या वर्षी केलेली कविता थोडी वाढवली आहे .. चंद्रचूडासाठी पुन्हा गौरी, अपर्णा  […]

मनातल्या कोलाहलाला मार्गस्थ करतोय मी, नेणीवेच्या जाणिवांना ही … प्रकांड तांडवाचा अभिशाप भोगतोय.. उसळणाऱ्या माझ्यातल्या उर्मींना शमवतोय ही मीच… सोनेरी वर्खाचा देखणा गालीचा, अवकाशाचे मखमली पांघरुण आच्छादून, निद्रीस्त होणारा, सृष्टीच्यावरच्या प्रत्येक घटनांचा साक्षीदार ही मीच… क्षितिजाचा अनादी अनंत रक्षक मी … निर्झरणि , तरंगिणी चे समर्पण स्विकारणारा , व्योमात व्यापून राहीलेल्या शशांक,भास्कराची धूनी शांत करणारा ही […]

मर्यादेच्या कुंपणात राहूनच करायचंय सगळं संस्कार माझे हतबल होतीलच कसे..? अविश्वासाचं मोहोळ ही उठवू नकोस… माझ्या भोवती…. बहकतांना तुझ्या भूल थापांना त्यांनीच तर गर्तेच्या विळख्यातून सोडवलंय….मला प्रत्येक वेळी… बहरले जरी आता , रातराणीचा बेधुंद पणा लेवून… स्वैर वागण्याची शिक्षा ही देवू नकोस…. माझं स्ञीत्व जपणं सोपं नाही… पण अगतिकता ही एवढी नाही…. उन्मळून पडण्या पेक्षा… घट्ट […]

तुझ्या अश्रुंच्या चांदण्यांना आवर…. माझ्या ओंजळीतल्या उन्हात पाघळतील… तुझ्या अवखळ बटांना सावर… माझा हलकेच घात करतील… करू नकोस विषयांच्या शरांचा भडीमार… सावरता येणार नाही स्वतःला… मोहोर यौवनाचा सांभाळ भ्रमिष्ट व्हायचं नाहीये मला…. स्ञीत्वाचा अंगार जपून ठेव थोडासा… आहुती होण्याचं भान राहील मला…. मंञमुग्धतेची मशाल थोडीशीच पाजळ… भोवतालचा तुझ्याच नुसता आसमंत व्हायचं नाहीये मला… बेगडी सौंदर्या च्या […]

शांत नितळ सागरातलं वादळ तसा तुझा बासरीचा सूर.. घनगंभीर तरी मोहक, व्ययातील तारकामंडलाला व्यापणारा… कोटी स्वर भास्करांचा महामेरू सहज पेलणारा… कित्येक युगांची तृषा जागवणारा… माझ्या स्पदनांनी ही अंतराय निर्माण करणारा… मंञमुग्ध करणं ही जादूगिरी तुझी.. त्या अनवट स्वरांवर अलवार हींदोळे घेणं भाग्य जन्मांतरीच… कुठे शोधायचं तुला?कसं रोखायचं स्वतः ला..? पापण्यांचे कवडसे एकदा तरी खुले कर…. प्रत्येक […]