Articles by निलेश बामणे

मी प्रेमात पडलो की फक्त कविता लिहतो पप्रेमाच्या नशेत… नशा उतरल्यावर तिच्या प्रेमाची त्या एकदा वाचून बघतो… तेव्हा मला कळत मी नशेतही बराच शुद्धीत असतो… माझा प्रेमभंग झाल्यावरही मी फक्त कविताच लिहतो… पण तेव्हा मी पूर्ण शुद्धीत असतो… माझ्या कविता सतत वाचणाऱ्यानां माझं प्रेमात पडणं कधीच कळत नाही पण माझा प्रेमभंग मात्र लगेच कळतो… माझ्या कविता […]

मी बाहेर आलोय आता भ्रमातून… आता पाहीन मी जगाकडे फक्त माझ्या चष्म्यातून… आता कोणी सुटणार नाही माझ्या चाणाक्ष नजरेतून… माझे मौन मी आता कायमचे सोडणार आहे… गमावलेल्या प्रत्येक गोष्टीची आता किंमत लावणार आहे… प्रत्येक दिवस आता फक्त माझा असणार आहे… माझे प्रत्येक पाऊल आता यशावर पडणार आहे… मिळविण्यासाठी जे जे असते ते मी मिळविणार आहे… प्रत्येक […]

मी बेडूक बेडकीच्या प्रेमात पडलो आणि उगाच उडया मारू लागलो… आमची जात भले एकच होती… मी समुद्रातील बेडूक होतो ती डबक्यातील बेडकी होती… डबक्यात बऱ्याच बेडक्या होत्या समुद्रातील मी एकटा बेडूक होतो… तिचे विचार डबक्यासारखे संकुचित आणि माझे समुद्रासारखे अथांग… आम्ही एकाच जातीचे तरी निराळे होतो… तिला तीच डबकच जगासारखं वाटत होतं समुद्रातील माझं जग तर […]

कोणाच्याही अर्ध्या प्रेमाला जोडून पूर्ण प्रेम होत नाही निर्माण होतो तो आभास त्या अभासातून जन्माला शेवटी प्रेम अपूर्णच येते… दोन अपूर्ण प्रेमांना पूर्णत्व क्वचितच मिळते कारण आपले खरे ! अर्धे प्रेम मिळविण्यासाठी फार मोठी किंमत मोजावी लागते जी मोजण्याची हिंमत आजच्या स्वार्थी जगात बहुतेक कोणाकडेच नसते म्हणूनच आज प्रत्येकाचे प्रेम शेवटी अपूर्ण असते…. © कवी – […]

प्रेमाचे पूर्णत्व कोणाकडेच नसते प्रेम जन्मालाच अपूर्ण येते… अर्धे प्रेम त्याच्याकडे अर्धे प्रेम तिच्याकडे फक्त त्या दोघांचेच प्रेम एकत्र येता प्रेम पूर्ण होते… प्रेमाच्या पूर्णत्वालाही आयुष्याची मर्यादा असते अपूर्ण प्रेम शेवटी अपूर्णच असते… ©निलेश बामणे

प्रेम एक स्त्री एक पुरुष यांचे मिलन नसते… प्रेम समुद्र आहे अमर्याद खोल अथांग… प्रेम पाण्यात साखर विरघळते तसे विरघळणे असते अस्तित्वात नसतानाही आपला गोडवा राखणारे… प्रेम मेणबत्ती सारखे जळणे असते जगाला प्रकाश देत… प्रेम फक्त मरणे असते जगणे त्यास माहीतच नसते प्रेम एक भ्रम असते जे साऱ्या जगाला भ्रमित करते… ©निलेश बामणे

हृदयात वणवा होता नजरेत ती होती मंद गारवा हवेत मनात उब होती डोक्यात विचार होता ओठावर कविता होती मंद गारवा हवेत शब्दात उब होती भोवती प्रेम होते सुंदर ती होती मंद गारवा हवेत तिच्यात उब होती जगणे सुरू होते जीवनात मजा होती मंद गारवा हवेत जगण्यात उब होती जवळ ती नाही फक्त कल्पनेत होती मंद गारवा […]

कवितेच्या मागे धावता – धावता मी कधी म्हातारा झालो ? मला कळलेच नाही… माझे तारुण्य चोरून रोज अधिक तरुण होणारी माझी कविता कधी म्हातारी झालीच नाही… माझी कविता आता रोज तरुणांना प्रेमात पडल्याशिवाय क्षणभरही शांत बसत नाही… तिच्या प्रेमात पडलेले माझे म्हातारे हृदय आता फडफडल्या शिवाय रहात नाही… आता मला तिच्यावर कोणतीच बंधने घालता येत नाही […]

चंद्र तू पौर्णिमेचा काळोख मी आमवस्येचा … तुझे सौंदर्य कलेकलेने वाढत जाते पौर्णिमेला ते पूर्ण होते… माझ्या हृदया व्यापून टाकते आणि पुन्हा कलेकलेने कमी होते… आमवस्येला सौंदर्य तुझे शेवटी कुरूप होते… तेव्हाच खऱ्या अर्थाने आपले मिलन होते… ©कवी – निलेश बामणे

हळुवार तू…हळुवार तू … सारेच तुझे हळुवार…हळुवार तू …।।धृ।। हळुवार लाजणे, हळुवार रुसणे, हळुवार हसणे, हळुवार बोलणे ।। १ ।। तुझे हळुवार माझ्या प्रेमात पडणे, तुझे हळुवार मला प्रेमात पाडणे । ।२।। तुझे हळुवार प्रेम हळूच व्यक्त करणे तुझे हळुवार माझ्या हृदयात शिरणे ।।३।। तुझे हळुवार मला हळूच स्पर्शने गालात तुझ्या हळुवार गोड हसणे ।।४ ।। […]