Articles by हिमगौरी कर्वे

लोंबकळलेल्या खाली शेपट्या, पिल्लू मौज करे कशी,—? शोधक बुद्धी, चौकस नजर, अफलातून फळते अशी,–!! युक्ती,शक्ती, बुद्धी, जिवाला आहे देणगी, सदुपयोगाने करा किमया, मौजेने जगा,ही वानगी,—!! दिसे पिल्लू छोटेसे, तरी मस्त आहे कल्पनाशक्ती, आरामात कसे झोके घेई, दुनियाच भासे त्यास छोटी,—!! डोळे मिचकावत, पिल्लू बघते आजूबाजूच्या साऱ्या सृष्टीकडे, भरभरून लुटेन आनंद मी, सोडवेन निसर्गाचे अनवट कोडे,! ©️ […]

येतात तुझे आठव, डोळ्यांत काळे ढग, उरांत फक्त पाझर, शिवाय नुसते रौरव ,–!!! येतात तुझे आठव , होते सरींची बरसात, चित्तात उठे तूफान”, मनात चालते तांडव,–!!! येतात तुझे आठव, प्रीतीचे हे संजीवन , स्मृतींचे मोठे आवर्तन, त्यांचे लागती न थांग,—!!! येतात तुझे आठव, सरींची त्या उधळण, शब्दांचे पोकळ वाद, कल्पनांचे नुसतेच डाव,–!!! येतात तुझे आठव, अश्रू […]

फुले अनंताची देखणी, मंद,मंद सुवासी,–!!! बागेत जागा खास त्यांची स्वागतां अतिथीच्या प्रारंभी, जास्वंदीचा तोरा मोठा, श्रीगणेशांचे लाडके,– ऐट त्यांची घ्या पाहुनी, प्रथम हाती धरावे नेटके, मदनबाणांची छाप विलक्षण, निसर्गाचीच किमया ती, सुवासिक, दिमाखी त्याची, लावे दुनिया विसराया खाशी, बकूळ ती फुलतांना, केवळ पहांत रहावे, सडा पडतांच अवनीवरती, जीव जसा सांडत रहावे,–!!!! गुलाबाला पाहण्या विशेष, नजर’ ती […]

वाऱ्यावरती हाले डहाळी, जगाची पर्वा न करत, सृष्टीच्या या साम्राज्यी, डहाळ्या अशा अगणित,— बहरलेल्या असती पानांनी, त्यामुळेच फुलेही येत, जोपासना करत त्यांची, झाडे, वृक्ष उभे राहत,—– दिनभर झळ सोसत उन्हाची, झाड तिचे रक्षण करत, जिथून फुटे हर एक डहाळी, ठेवे त्यांना अगदी अलगद,—- फळां-फुलांनी लगडलेली , मस्त -मौला दिसे डहाळी, निसर्गाचेच छोटे मूल, असूनही सतत झुके […]

दवबिंदुंचा थेंब पाहे,प्रतिबिंब फुलाचे पाण्यात, पाणी का आरसा आहे, प्रश्न पडे त्यास मनात,–!!! रंग पाहून पाण्याचे, थेंबही भासे कसा रंगीत, विविधढंगी रूप असे, पाहून त्याचा जीव चकित,–!!! फूल कसे निडर असे, रंग त्याचे ना बदलत, पाणीच आपुले रंग बदले, प्रतिमा त्याची हृदयी ठसवत,–!!! आखीव-रेखीव पाकळ्यांचे, बाल- स्वरूप दिसे पाण्यात, थेंबात परागकण मोठाले, सारे थेंबाच्या आत डोकावत,–!!! […]

दवाचा शिंपीत सडा, पहाट उमलत आली, खेळ संपता तमाचा पृथ्वीवर बागडू लागली,–!!! पाने सारी भिजता, झाडांना निराळी टवटवी, रंग उठून दिसता, वाटते विलक्षण तरतरी,–!!! रस्ते थोडे भिजता, अवनीला येई तरारी, येऊ घातला भास्करराजा, आंस तिच्या किती उरी,–!!! भिजत्या भिजत्या पाकळ्या, थेंबांचे डंवरती मोती, रंगीबेरंगी नाना फुलांना, कसा मस्त उठाव देती,–!!! पाकळी – पाकळी फुलता, कळीकळी ओलावली, […]

डोळियांमध्ये किती *तरंग*, सुख-दु:खांची प्रतिबिंबे, समाधान,तृप्ती,हर्ष,खेद, आनंद,लोभ,लालस *उधाणे*,–!! आत्मिक भावनांचे किती रंग, प्रेम, भूतदया,शांती,अशी रुपे, बोलकी उदाहरणे कित्येक,–! कधी मात्र असती *नि:स्संग*,–!!! डोळे रडती, डोळे हसती, डोळ्यातूनच उमटे राग, अस्वस्थता जिवाची *काहिली*, *घालमेल* कधी असते उगीच,–!! कधी कामवासना उफाळे, डोळे बोलती, माणसे राक्षस, बरसात करती *संजीवने*, कधी सुखाची ओसंडत *रांस*,–!!! डोळ्यांचे असते *विश्व* निराळे, त्यात माणसांची […]

लेक चालली सासरी, डोळ्यांच्या कडा पाणावल्या, आज निघाली आपल्या घरी, तिच्याही पापण्या ओलावल्या,–!! काळीज तिचे *धपापे*, *अंतर्नाद* ऐकू येती, उलघालीचे स्वर *बोलके*, थेट कानास बघा भिडती,–!!! बदलले जीवन सारे, मांडेल नवीन संसारा, मने आमुची *कृतार्थ* झाली, लेक निघता *त्या* घरा,–!!! जावई *समजूतदार* ते, सासू सासरे *सूज्ञ* असती, लेकी सुनांनी घर *भरले*, *एकत्र* कुटुंब म्हटल्यावरती,–!!! माणूस म्हटल्यावर […]

आकाशाशी स्पर्धा करणे, हीच मातीची ओढ असे, खालून मुळ्यांची पेरणी, झाडाझुडपांचा पायाच असे, वाढावे असेच उदंड, खालून वरवर जावे, कितीही वर गेलो तरी, पायाला न कधी विसरावे, गगन विस्तीर्ण भोवती, बुंध्यातून वाढीस लागावे, फांद्या पाने ,फुले यांनी, खोडास सतत बिलगावे, झाड लेकुरवाळे असते, तरी किती निस्संग,—!!! एक निळाई त्याच्या डोळी, दुसरा न कुठला रंग ,–!!! हिरवे […]

या कातरल्या क्षणांना, सय तुझी येते,– उन्हाची तप्त काहिली, चटकन् दूर होते, वारा धुंद वाही, ढग जाती प्रवासी, अधूनमधून बिजलीही, उगा आपुले दर्शन देई, अशा वेळी आठवे मज, सोनेरी प्रभेची सांज, याच समुद्रकिनारी, वाजली मिलनाची गाज, नभ सुंदर सोनबावरे, होते भेटीस साक्षी, कूजन करीत बागडती, पक्षी आनंदें वृक्षी, किनारा दूरवर तटस्थ, उभ्याने राखी सागराला, मिलनाची किती […]