Articles by हिमगौरी कर्वे

चंद्रभागेतीरी भक्तीचा मळा, झाले वारकरी गोळा, आंसुसले सारे विठ्ठल दर्शना, एवढीच ना मनोकामना, विठूमाऊली, घरदार सोडून इथवर येता पावसापाण्यां न जुमानता, तुम्हा कारणे देह झिजवतां, पतितपावन झालो आता, रखुमाई,–!!! तुम्ही आमुचे आई- बाप, जगाचेच आहात साऱ्या, विनंती एवढी विठुराया, लेकरांवर करी कृपा, झडकरी,–!!! घेऊन आलो भक्ती, दुःख, आणखी व्यथा, अडकलो संसारा जाणा हो,पंढरीनाथा, लवकरी,–!!! नको आम्हा […]

चाफा आणि मोगरा गंधर्व कुठले हे, धरातलावर येऊन, सर्वांस मोहवती खरे, शापित म्हणू त्यांना तर सुगंधाच्या राशी, जो तो कुरवाळे त्यांना, घेऊन थेट हृदयाशी, –!!! हिमगौरी कर्वे ©

तुझे माझे नाते, दुःखाचे दुःखाचे,— पोळलेल्या जिवांचे, व्यथित अशा हृदयांचे,–!!! तुझे माझे नाते, एकाच अखंड बंधाचे, अगदी जन्मोजन्मीच्या, गोड ऋणानुबंधाचे, विचरशी तू सहचरे, पण वेगळेच हे धागे, काळजाच्या विणींचे समसुखाचे, समदु:खाचे,–!!! ओघळलेल्या अश्रूंचे, आत लपलेल्या समुद्राचे, खोलवरच्या भोवऱ्याचे, उसळणाऱ्या लाटांचे, तुझे माझे नाते, दुःखाचे दुःखाचे,—!!! कधी भरतीओहोटीचे, दोघातल्या ओढीचे, वाचणाऱ्याला बुडवणारे, बुडणार्‍याला वाचवणारे, पाण्याशी जीवनाचे, निष्ठूर […]

अनाहता, अनादि-अनंता, वाहिले तुज मी चित्ता , व्हावी तुझी मजवरी कृपा, हीच उरी आंस बाळगतां,–!!! शरण तुज आले रे दयाघना, तनमन मस्तक नमवितां, तुजकारणी देह पडावा, आठवते तुज कृपाकरा,–!!! तुज पायी वाहिल्या मी, अनेक अरे वेदना, काय सांगावे दुःख, किती भोगाव्या यातना,–!!! शरीर, मानस झिजवतां, नच मिळे सुख पण वंचना जावे कुठे सांगावे कोणा, देव मानती […]

माहीत आहे, तू आभाळाएवढा, असीम अथांग अपार, तुझ्या कार्यकर्तृत्वाला, खरंच नाही सुमार,–!!! माहीत आहे, तू विस्तीर्ण सागरासारखा, प्रचंड उफाळत उसळत भरतीची वेळ येता, बेपर्वा बेलगाम बेदरकार,–!!! माहीत आहे, तू शांत झऱ्यासारखा, कलंदर, मितभाषी राहत आपल्याच धुंदीत राहणारा फक्त झुळुझुळू वाहत–!!! माहीत आहे, तू अजस्त्र ढगासारखा सगळीकडेच विचरत, संकटात कोणी असता, निरपेक्ष हात देत,–!!! माहीत आहे, तू […]

मानवता आहे जगात,-? प्रश्न खूपदा पडे, आई बापा टाकून देतात, कोणते पुण्य मग मिळे,–? संसारी रममाण होतात, भूतकाळाचा पडे विसर, उभे ज्यांनी केले ते, वृद्धाश्रमी सापडतात,–!!! हेच संस्कार मुलांवर, का बरे करतात,–? आईबापाला अंतर देऊन, कोणते समाधान मिळवतात,? वरील चित्रफितीतुनी, कोणता मिळे संदेश, वागणे प्राण्यांचे पहा, प्रेम केवढे हे विशेष,–!!! जिने त्यांना सांभाळले, माया ममता दाखवून, […]

दयावंताला पाझर फुटला , पक्षी पिंजऱ्यातून सोडला, विहंगम तो आनंदला, भरारी घेऊनी, उडाला,–!!! निळे आसमान ते, खुणावत सारखे होते, पिंजऱ्याच्या बंधनाला, मूक मन झुगारत होते,–!!! कोण येईल पुढे अन् स्वातंत्र्य देई मजला, देवाचा दूतच तो,– मज तेव्हा तो वाटला—!!! कोण आहे त्राता माझा, मज स्वातंत्र्य देणारा, वाट पाहतो जीव सारखा, उडायाला आसुसला,–!!! बोलावे मज हिरवी धरा, […]

कधी वाटते, कोसळता पाऊस व्हावे, रपरप पडत धरणीला, सर्वकाळ बहरत ठेवावे,— कधी वाटते उसळणारा दर्या व्हावे, विशाल रूप बघणार्‍यांना, चकित करून सोडावे,— कधी वाटते लख्खकन आभाळी चमकावे, प्रचंड मोठी वीज होऊनी, पृथ्वीला भारावून टाकावे,— कधी वाटते घनगर्द अरण्य व्हावे, भयभीत आकार पाहुनी, इतरांनी गर्भगळीत व्हावे,— कधी वाटते, झुळझुळणारा झरा व्हावे, आपल्याच धुंदीत मस्तमौला, सगळीकडे थेंब लुटावे,— […]

देवघरात तेवते शांत, प्रशांत अगदी समई, ज्योत स्थिर होत, अचल जशी राही,— केवढा त्याग तिचा, दुसऱ्यासाठी समर्पण, दुनियेला या प्रकाशत, केले जीवन अर्पण,— कर्तव्यबुद्धी किती असेल, कठोर घेतले व्रत, क्षणाक्षणाला जळत जळत, आयुष्य पुरे देऊन टाकत,— तिच्यामुळे कळे खरा, आयुष्याचा अर्थ निराळा, अंगोपांगी झिजत झिजत, मंद अगदी तेवते वात,–!!! ज्योत दिसे कळीगत, सारखा त्यातून प्रकाश स्फुरत […]

भातुकलीच्या डावांत मांडला, संसार राजा राणीचा,— इवल्याशा घरात चालला, सांसारिक प्रवास त्यांचा,–!!! छोटी छोटी भांडी कुंडी, छोटे छोटे सामान, इवली इवली सामुग्री, करत सुख-रसपान, –!!! हळूहळू संसार वाढला, आले सोनुले बाळ, कळले नाही कधीच, किती निघून गेला काळ,—!!! राजाराणी मग्न आपुल्या, छोट्या चिमुकल्या विश्वात, बाळ बालीश,वाढे निरंतर, त्याला तारुण्य आले झोंकात,-!! नादातच तो आपल्या राही, वाहन […]