Articles by सौ. सुधा नांदेडकर

वनी नाचतो फुलवून पिसारा पक्षांचा राजा हा शोभतो खरा चोच पिवळी, निळी निळी मान डोक्यावर तुरा शोभतो छान आला आला पाऊस सर सर सर मोर नाचतोय भर भर भर सप्त रंगांची फुलली कमान राजा नाचतोय विसरूनी भान छान छान छान छानच छान — सुधा नांदेडकर

कानी मोबाईल, गालात हसतेय, ताई आमची खुषीत दिसतेय दारापुढे स्कूटर थांबली, ताई धावत बाहेर गेली मिस्टरांची स्वारी आली, ताईसाहेबांची कळी खुलली आई-बाबा स्वागता आले, आजी-आजोबा खुष झाले मी पण पुढे सरसावले, भावोजींच्या कानी लागले जावई आले नवे जावई आले, घर-दार खुष झाले — सुधा नांदेडकर

खारूताई लबाड पाहिलीत का तुम्ही आत्ता होती इथे, लगेच गेली कुठे गोंडेदार शेपटीवाली चालते तुरु तुरु झाडावर चढते सुरु सुरु सुरु पानाआड लपते, लपाछपी खेळते चलाख खारूताई अैटीत बसते मुलांना बघून खुष होते — सुधा नांदेडकर

कवितेचे नाव – आवळे-जावळे ; कवयित्री – श्रीमती सुधा नांदेडकर […]