Articles by विलास सातपुते

तुमचे वागणे , बोलणे कुणाला समजत नाही असे कधी समजू नका फक्त कुणी बोलत नाही वादविवाद नको म्हणूनी संघर्ष कुणी करत नाही मौनं सर्वार्थ साधनम. या शिवाय शांती नाही मनामनाला जपत रहावे याविण , दूजे सुख नाही अध्यात्म ही आत्ममुखता मीत्व कधी मिरवणे नाही केवळ स्वतःचा शोध घेणे याविण जीवना अर्थ नाही परस्पर प्रेमळभाव जपावा याविण […]

संत सखया अगा पांडुरंगा कां? रे रंग तुझा हा काळा ।।धृ।। अयोध्येचा रघुनंदन सावळा गोकुळीचा यदुनंदन तो नीळा म्हणुनी तुच कां रे विठुसावळा।। नीलांबरी, घनमेघ ते सावळे प्रांगणी खेळतो नीळासावळा लोचनी तूच विश्वरूपी सावळा।। निष्पाप रंगले, रुप हरिहराचे द्वैत, अद्वैत एकरूपची झाले वाळवंटी, रंगला स्वर्गसोहळा।। भूधरी ध्वजपताका वैष्णवांच्या नादती टाळमृदंग झांजचिपळ्या विठ्ठल विठ्ठल गजर दंगदंगला।। — […]

विसरून आठवांच्या पाऊली तू असा येतोस कां? तुझे नी माझे नाते आतातरी सांगशील कां?।। दिवस हे चालले असे ऋतु हे प्रसवती जसे श्वास हे जगता जगता आंसवे ही झरतात कां?. जल जीवनी वाहिले असे मनभाव सारे विरले जसे निर्माल्य सहज होता होता भावतरंग मनी जागतात? दैवयोगे, मनप्रीत उमलता मूकमनभाव गुंतता गुंतता प्रीतसुगंध दरवळता दरवळता भावकळ्या तू […]

जीवनात अचानक कधी असा क्षण येतो । सारे स्तब्ध नीरव शांत होते । ब्रम्हांड गोठल्याचा भास होतो । साऱ्याच संवेदना संपुष्टात येतात । उरतात फक्त निर्विकार स्पंदने । हा जन्म अन मृत्यु मधील अंतीम थांबा असतो । हाच शून्यावस्थेतील अचेतन अखेरचा जीवन सूर्यास्त । जो शाश्वत मृत्यु, अंत! जीवनातील अंतीम अटळ कटुसत्य । जन्मताच मृत्युचही वरदान […]

जन्म दान त्या विधात्याचे दृष्टांत सुखदु:ख वेदनांचा खेळ जणु उन सावल्यांचा साराच भोग तो प्राक्तनाचा।। ऋतुऋतुंचे, खेळ मनोहर नभी सडा चंदेरी नक्षत्रांचा नित्य लपंडाव उषानिशाचा खेळ, जणु उनसावल्यांचा।। जन्मासंगे मृत्युचीच सावली हा साक्षात्कार जीवसृष्टिचा कधी शांतता, कधी तप्तता खेळ, जणु उनसावल्यांचा।। जगणे असते आपुल्या हाती धरूनी हात विवेकी बुद्धिचा प्रत्येकाच्याच जीवनी असतो हा खेळ नित्य उनसावल्याचा।। […]

हरवुनी जाता क्षण श्वासासंगे आयुष्य, विलया जात आहे जीवसृष्टीची जरी ही सत्यता मुक्ती जीवाची मन:शांती आहे।। क्षणोक्षणी, शिकत जगावे गतं न शोकं! सिद्धांत आहे जे जे चांगले,ते नित्य स्मरावे दुःख, वेदनां प्रारब्धभोग आहे।। जीवनी, पेलुनिया आव्हानांना संघर्ष करणे हाच पुरुषार्थ आहे जन्म मानवी, कृपा दयाघनाची तोच एक सद्बुद्धी देणारा आहे।। विवेकी, सत्संगात सदा रहावे मीत्व सोडुनी […]

मी मुलांनो, वाट तुमची पहाते वात्सल्य, ओघळूनी गहिवरते जीव माझा, लेकरांत गुंतलेला प्रतिक्षेत सारेच मी भुलूनी जाते तुम्हावीण, मीच इथे एकटी जडावलेले तनमन कातर होते तुम्ही सारे पाहुण्यासारखे येता काळजातुनी, मातृत्व पाझरते अधीर व्याकुळ शीणली काया तरीही, तुमच्यासाठी मी जगते सुरकुतलेल्या या हातांनीही जे जे तुम्हा आवडते ते ते करते तुमचे येणे, माझे भाग्य सुखाचे वृद्धत्वात […]