Articles by विनायक रा अत्रे

एक होता कप एक होती बशी दोघांची जमली गट्टी खाशी पांढरा शुभ्र त्यांचा रंग चमकदार त्यावर नाजूक फुलांची नक्षी झोकदार दिसायचे ऐटदार आणि आकार डौलदार सकाळ-संध्याकाळ गोड किणकिण चालायची फार कपाने ओतायचा बशीत चहा सुगंधी तिने हळूहळू प्यायची साधायची संधी एक दिवशी फुटली बशी झाले तिचे तुकडे कपाचा ही कान तुटला गेले त्याचे रुपडे बशीचे तुकडे दिले […]

न्हाव्याने  विचारले साहेब कोणता कट मारू? मी म्हणालो कोणताही मार पण कटकट नको करू! न्हाव्याने विचारले साहेब गोविंदा कट का सचिन कट? मी म्हणालो कोणताही चालेल पण कर सगळं सफाचट न्हाव्याने विचारले साहेब दाढी मिशी पण करू? मी म्हणालो दाढी भादर पण मिशीला नको लावू कातर! न्हाव्याने विचारले साहेब करू का मालिश चांगला? मी म्हणालो करायचं तर […]

आला उन्हाळा आला घेऊन गरम गरम हवेच्या झळा अंगाची करीत लाही जीवाची करीत काहिली घामाच्या घेऊन धारा पंख्याचा शीतल वारा तहानेने पाणी-पाणी शीतपेयांची आणीबाणी सरबतांचा शितल मारा सगळे फ्रीजमध्ये सारा आइस्क्रीमचा चाटा मलिदा सोबत थंडगार फालुदा पेप्सी आणि कोकची जोडी  गुलाबजाम वर कुल्फीची उडी सर्दी खोकल्याची जोड गोळी उन्हाळ्याची दोस्तमंडळी घराघरातून रहदारी उन्हाळी औषधांची घुसखोरी डॉक्टरांची पायरी पाय ठेवायला […]

इकडं आड अन् तिकडं विहीर इकडं सासूबाई अन् तिकडं वसंतरावांची घाई स्वयंपाकघरात सासूबाई दिवाणाखान्यात मामंजी दाराच्या फटीतून वसंतराव करतात अजीजी! कडक इस्त्रीची पँट चकचकीत बूट त्यावर रुबाबदार शर्ट आणि टाय कामावर निघाले वसंतराव परतले का बरं? विसरले काय? पोळीभाजीचा डबा बिसलेरीची बाटली आणि रेल्वेचा पास बॅगेत भरुन निघाले वसंतराव लांबून करतात किस पास! लग्नात देऊन जिलेबीचा […]

पहाटे जाग येते तेव्हा खिडकीतून चंद्रप्रकाश अंगभर पसरलेला असतो जणू आईच्या मायेची अंगभर चादर पसरतो शीतल शांत निराकार आईची कुशी उबदार जावेसे वाटते फार चंद्रा तिच्या मायेच्या मांडीवर चंद्रा तुझ्या शितल चांदण्याचा स्पर्श जणू मायेने तोंडावर फिरतोय आईचा हस्त आहे ना रे आई माझी तुझ्या संगे देवापाशी? तिच्या मायेचा हात असेच येऊ दे तुझ्या किरणात! — विनायक […]

(आमच्या झोपायच्या खोलीच्या खिडकी समोर उंबराचे झाड आहे. त्यावर चिमण्या राहतात. पहाटे साडेचार पाच वाजल्यापासून त्यांची चिवचिव चालू होते.  जाग आल्यावर वाटते झाडच जणू गात आहे. हे गाणे दोन-तीन तास चालू असते.) उंबराच्या झाडाच्या गाण्याने पहाटे जाग येते तेव्हा वाटते जणू कोणी नर्तक पायात  बांधून घुंगरांचा साज करतोय सुंदर पदन्यास उंबराच्या झाडात म्हणे असतो सद्गुरूंचा वावर म्हणूनच […]

(दिगंबर म्हणजे दिग्+अंबर. आकाश हेच ज्याचे वस्त्र तो भगवान महावीर दिगंबर. ज्याला एका वस्त्राचाही मोहन नाही. त्याच्या नावाने  चाललेले श्रीमंती वैभवाचे प्रदर्शन,  ओंगळवाणे अभिरुचीहीन पाहून या महान अवताराच्या भक्तांची कीव येते, अशाच एका समारंभाचा मंडप पाहून-) भलंमोठं नक्षीदार प्रवेशद्वार आज वैभवशाली मंडप झोकदार छताला लखलखीत झुंबरं दिमाखदार बसायला गाद्या टेकायला लोड त्यावर पांढऱ्या शुभ्र चादरी चमकदार लाऊड स्पीकर […]