बाळक्रीडा अभंग क्र.२१

संचित उत्तम भूमि कसूनियां । जाऊ नेदी वाया परि त्याचे ॥१॥
त्याचिया पिकासि आलिया घुमरी । आल्या गाईवरी आणिक गाई ॥२॥
गाई दवडुनि घालिती बाहेरी । तव म्हणे हरि बांधा त्याही ॥३॥
त्याही तुम्ही बांधा तुमच्या सारिख्या । भोवंडा पारिख्या वाडयातुनि ॥४॥
पारिख्या न येती कोणाचिया घरा । सूत्रधारी खरा नारायण ॥५॥
नारायण नांदे जयाचिये ठायी । सहज तेथे नाही घालमेली ॥६॥
मेली ही शहाणी करिता सायास । नाही सुखलेश तुका म्हणे ॥७॥
माझी वाणी तुझे वर्णी गुण नाम | ऐसें देईं प्रेम कांहीं कळा ||धृ||