हलकं फुलकं

एक होती म्हातारी,  ती  सर्वांना धारेवर धरी उपास तापास नी सोवळ ओवळ त्रस्त केल तीन घर सगळ तिच्यापुढे चालेना कुणाच काही कारण  ती बाबांची होती आई. — डॉ. भगवान नागापूरकर ९००४०७९८५० bknagapurkar@gmail.com    

बस मधून चाललो होतो मी,  शेजारी होती जागा रिकामी येवून बसली जवळ एक सुंदर, चंचल तरूण बालीका तिला बघून मनाची खुलली कलीका तरीही मी एका क्षणांत माझी जागा बदलली बरका कारण ती हासत मुरकत म्हणाली “  थोडसं, सरकता का तिकडे काका ? ” — डॉ. भगवान नागापूरकर ९००४०७९८५० bknagapurkar@gmail.com

अगदी मॉर्डन कॉलेज कुमारांचे बसले एक टोळके गाडीत समोर हासत होते, खिदळत होते,  गप्पा मारीत होते, ऐकण्यासारखे होते परंतु सांगण्यासारखे नव्हते. स्टेशन येताच सारे उतरले तेव्हा मी एकास विचारले “आपल नाव सांगता ?” उतरता उतरता ऐकू आले “ मी आहे मिस निता ” — डॉ. भगवान नागापूरकर ९००४०७९८५० bknagapurkar@gmail.com

टेबलावर ठेवले होते बॉसने काहीतरी लिहून हाताखालच्या लोकांनी निरनिराळे अर्थ काढले त्यातून कुणास काहीच समजेना, म्हणून असिस्टटने केली विचारणा चिठ्ठी वाचून बॉस म्हणाले मला काय म्हणावयाच होत तेव्हा, समजत नाही आता, ती आहे एक नवकविता — डॉ. भगवान नागापूरकर ९००४०७९८५० bknagapurkar@gmail.com

त्याला तपासण्यासाठी,  नेले मेंटल हॉस्पीटलला की तो आजकाल असंबद्ध बोलू लागला पण डॉक्टर संतापून म्हणाले तुम्हाला त्याची समज असावी, की तो आहे एक ‘नवकवी’ — डॉ. भगवान नागापूरकर ९००४०७९८५० bknagapurkar@gmail.com

नको जाणे सिनेमाला, गर्दीचा आहे पहिलाच दिवस याच विचाराने थिएटर पडले ओस चला जावू सिनेमाला, आजच्या दिवशी शेवटी. निराशली मंडळी,  बघूनी हाऊस फूल पाटी — डॉ. भगवान नागापूरकर ९००४०७९८५० bknagapurkar@gmail.com