कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

गर्दीत माणसांच्या लोटून हाय! मजला स्वप्नात पाहिलेला माझा गुलाब गेला त्या मखमली सुखाला मी स्पर्शिले न होते अजुनी; तरीही त्याच्या का पाकळ्या गळाल्या? शहरात आज साऱ्या ही ‘ईद’ चाललेली त्याच्या स्मृतीत माझा सारा सुना मुहल्ला त्या जायचेच होते निघुनी नवीन देशा का शुभ्र हा दुपट्टा इष्कात रंगविला? –सौ. राजलक्ष्मी देशपांडे

तुझी पावलं माझ्या दारावरून जाताना मी पुसली नाही कधी तुझी पाऊलवाट नि ठरवलं नव्हतं येणं कधीच त्यांच्यामागून | मस्त रंगले होते मी माझ्यातच माझं काही मला खरंच द्यायचं नव्हतं पण तुझी पावलं थबकली माझ्या दारात तेव्हा देऊन बसले सारंच मंत्रमुग्धेप्रमाणं माझे प्राण…माझे श्वास…..माझं जगणं… आता दूर गेलास तर माझे प्राण नसतील माझ्याजवळ संपवण्यासाठीसुध्दा एखादा श्वासही तुझ्याकडून […]

मी तुला स्वप्नात पाहू लागले दूर रानी मोर नाचू लागले दिवस हे नाहीत जरिही पावसाचे का अवेळी मेघ बरसू लागले? चाललो एकत्र इतुकी पावले मी नव्याने तुज बघाया लागले फिरुन का मी षोडषी झाले आता? हृदय माझे धडधडाया लागले काय हे माझे तुझे नाते असे? हृदयास मी माझ्या पुसाया लागले तू नको देऊ उजाळा आठवांना काठ […]

उचलून जेव्हा पापण्या माझ्याकडे तू पाहिले चांदणे चंद्राविना मी सांडताना पाहिले पौर्णिमा उतरुन आली की धरेचा स्वर्ग झाला ऐश्वर्य साऱ्या नंदनाचे बहरताना पाहिले पाहिले तू चुकवूनी सारे पहारे भोवतीचे लाजले मी भासुनी तू लोचनांनी स्पर्शिले पाहतां तू अंतरीचे शल्य माझ्या फूल झाले लोचनांसाठीच या मी ताप सारे साहिले मानिनी होते कधी मी या क्षणी झाले सती […]