नवीन लेखन...

वैफल्य

निरर्थक शब्दांची दाटी, का होते कुणास ठाऊक काहीच कळत नाही सजवलेली शय्या, ताटी का होते कुणास ठाऊक काहीच कळत नाही ॥ १ ॥ मनातले उमटत नाही कुणास ठाऊक का म्हणून सुटा पसारा जुळतच नाही कुणास ठाऊक का म्हणून ॥२ ॥ वेड्यागत हव्यास का हा सामान्यतेहून दूर जाण्याचा धडपडूनही जेव्हा फसतो प्रयत्न हिमालयाला छेदण्याचा ॥ ३ ॥ […]

मती गुंग होते

कधी कधी मती गुंग होते माणुस कधी कळत नाही भेटीसाठी कुणी उताविळ तर कुणी, बोलतही नाही….। बंद दरवाजे, बंद खिडक्या कोण शेजारी कळत नाही मी आणि फक्त कुटुंब माझे संसारी दुसरे कुणीच नाही….। संवादही सारे खूंटले आता प्रेमवात्सल्यही जगले नाही व्यवहारी, जग हे झाले सारे कुणा कुणाची फिकिर नाही….। सुसंस्काराची सुकली माती ओल, कुठेच झिरपत नाही […]

राम नाम ओठी जपता

राम नाम ओठी जपता रामराया हॄदयी वसतो… करावा रामनामाचा धावा तो सदैव श्वासात नांदतो… राम नाम सागर मोक्षानंदी दुःख वेदनांतुनी सावरतो… राम अवतार विश्वात्म्याचा साऱ्या ब्रह्मांडाला रक्षितो.. तो देवगुणी , सदविचारी सकलांच्या मना उजळीतो.. विध्वंसक तो षडरिपूंचा शाश्वती ब्रह्मांडी नांदतो… जीवन रामनामी सन्मार्गी जाणता जीवा मोक्ष लाभतो.. — वि.ग.सातपुते (भावकवी) 9766544908 रचना क्र. २२९ ८/९/२०२२

कुणाकुणासाठी कोठपर्यंत…. कुणी का रडावे

कोण होतो, आहे कुठे, कुठे हा जाईन कोण जाणे, किती वळणे कशी मी पाहीन कुणाकुणाचे कोण जाणे कसे कधी नाते जडावे कुणाकुणासाठी कोठपर्यंत कुणी का रडावे! आगीने हृदयस्थ माझ्या सागर टाकावा गिळून मस्तकाच्या ठिकऱ्या – ठिकऱ्या काळीज माझे छेदून शून्यातल्या सुरुवातीने पुन्हा शून्यात का विरावे कुणाकुणासाठी कोठपर्यंत कुणी का रडावे? मनी जन्मलेल्या स्वप्नाने का मला पोरके […]

आत्माराम

आत्माराम, पांडुरंग माझा अंतरीचाच विश्राम माझा…।।धृ।। चालतो सदासदा सांगाती सदासर्वदा देई सन्मति जागवितो तो राम अंतरी कृपाळू आत्माराम माझा…१ जग, व्यवहारी तो रमतो सत्कर्मी, चाल चालतो निष्कलंक सत्य दावितो निर्विकार परमात्मा माझा…२ जन्मुनीही मरण जीवाला व्यालेले हेच सत्य सृष्टिला भक्तीप्रीती गंध दरवळावा सांगतो आत्माराम माझा…३ सत्यात सदा नांदते शांती असत्यात, अंती अशांती याचीतो आता आत्मशांती भजण्या […]

मधुस्पर्श

चंद्रमाच तो पौर्णिमेचा आभाळ ते चांदण्यांचे झोंबता शीत धुंद वारा हितगुज ते मनामनांचे… आसमंत गंधाळलेला नाचती मयुर भावनांचे गुंतती अधर पाकळ्या मधुस्पर्श, प्रीतभावनांचे… श्वासातुनी श्वास गुंतता नि:शब्दी गुंतणे प्रीतीचे सारेच, तृप्तीचे हिंदोळे शुभ्रचांदणे आत्मसुखाचे… शांतले तन मन निरागस पाझर निष्पाप लोचनांचे मुक्त मोकळे, रिक्त सारे हे बंध, या रम्य जीवनाचे… — वि.ग.सातपुते (भावकवी) 9766544908 रचना क्र. […]

आता आस उरली नाही

दिसे किनारा, निवता वारा तेवती संध्यादीप काही आता, आस उरली नाही ॥ पूर्वायुष्य या पुसत्या रेषा नव्या धुक्यात अशा विराव्या ना भविष्य, नसे वर्तमान, उगा दुःख काही आता आस उरली नाही ॥ १ ॥ न जगताच जे जगले जीवन, त्यातच मन उबले थरथर मनीची शरीरी उतरुन राही आता आस उरली नाही ॥ ३ ॥ भयाणतेच्या सीमेवरी […]

सोबत

सख्या, तुझ्या आठवात मी, चालते संथ पाऊली सांजवर्खी या सांजवेळी ओघळले, काजळ गाली सोबती तीच वाट निरंतर तुझ्याच स्पर्शात नाहलेली पापण्यातील अस्तिव तुझे खुलवीते या गालीची खळी ही नित्याची साक्ष अंतरी उमलते पाकळी पाकळी अनवट मोहक वाटेवरचा तूच नटखट माझ्या भाळी तुज मी स्मरता वेळोवेळी लोचनी प्रीत गहिवरलेली तुझा असा असह्य दुरावा सर्वत्र तुझी स्मृती रंगलेली […]

अबोला

मज अजुन नाही कळले मी तुझ्यात कसा गुंतलो ज्या क्षणी तुज पाहिले मी तुझ्यात हरवुन गेलो न कधीच व्यक्त जाहलो तुजला निरखित राहिलो तुही मनीचे जाणले होते मी मनांत समजूनी गेलो घायाळ, होताच कटाक्षी तव काळजात विरघळलो जे घडले ते ते घडूनी गेले स्मृतींना उलगडित राहिलो रुतला अंतरी तव अबोला मी मना समजवित राहिलो — वि.ग.सातपुते […]

वेठबिगार

महानगरांच्या नशीबी नसतो भावनांचा ओलावा निरर्थक धडपड, निर्जीव यांत्रिकता नि पोकळ गिलावा आजूबाजूला सरपटणाऱ्या हातपायांना येथे नसतो चेहेरा सारेच शोधतात निवाऱ्याला एक अपुरा कोपरा भरकटणाऱ्या पतंगागत नसते आयुष्याला दिशा परिस्थितीच्या काजळीने धुरकटणाऱ्या हाताच्या रेषा इथे आयुष्ये नाही जगत रेटली जातात आपोआप लोकलच्या रेटणाऱ्या गर्दीने फलाटावर फेकल्यागत असाच (आणखी) एकदा सूर्य मावळतो, थकला – भागला नि निघतो […]

1 26 27 28 29 30 437
error: या साईटवरील लेख कॉपी-पेस्ट करता येत नाहीत..