कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

नकळत लोपले प्रहर , प्रहर रूप प्राचीचे पश्चिमी ढळलेले उभी यामिनी क्षितिजावरती तरीही जगणेच नाही कळलेले कळीकळीने मुक्त गंधाळावे हेच सृष्टिचे , सत्यरूप रंगलेले निर्माल्याचे , वरदान सजीवा तत्व निर्मोही चराचरी रुजलेले देतादेता सर्वस्वी मनी सजावे अंती आठवावे सारे जगलेले ओसंडिता अंतरी क्षण आनंदी उधळावे तृप्त जीवन मंतरलेले — वि.ग.सातपुते ( भावकवी ) 9766544908 रचना क्र. […]

हल्ली एक सगळीकडे – नवीनच फॅड झालंय, भावनांना समाजाच्या – खूप महत्त्व आलंय. कशामुळे दुखावतील त्या – नाही सांगता यायचं , शक्यतो आपण आपलं – सांभाळून बोलायचं. जाती पक्ष नेते – So called आदराची स्थानं, कुणाहिसाठी कडवी होतात – यांची बेताल मनं. दुखावली की चालून येते – झुंड अविचारी अंगावर, सपशेल शरणागतीशिवाय पर्याय – काहीच नसतो […]

त्या पाच बाय दहाच्या खोलीत – एक लोखंडी कॉट रहाते, अगदी त्याच खुराड्यात – एक कपाट रहाते, त्यामध्येच अंग चोरुन – चिंचोळी मोरीही रहाते, मोरीशेजारीच वस्तीला – जुनाट टेबल रहाते. राहिल्या जागी मोजक्या – भांडी ट्रंका रहातात. या जुनेऱ्यामध्ये चकचकीत – टीव्ही पण वसतो. फिरणारा पंखा गरमी – खोलीभर फिरवतो. डगडगणाऱ्या खुर्चीवर – श्वास छातीतच कोंडतो. […]

सांगु कसे मनांतरीचे अव्यक्त, ते गुज मी तुझ्या साऱ्या आठवांचे क्षण स्मरतो सदैव मी श्वासात या भास तुझा स्वप्नातही जागतो मी छळते मज रात्र सारी विरघळतो तुझ्यात मी जाहलाच सराव आता तुजवीणही जगतो मी घायाळ अंतरीचे उसासे तवस्मृतीत, सावरतो मी नि:शब्दी जरी भावप्रीती जाणतो मौनी पावित्र्य मी — वि.ग.सातपुते ( भावकवी ) 9766544908 रचना क्र.१७५ २१ […]

लग्न झालं अन् – ती सासरी निघाली, त्याची मात्र खूप – घालमेल होऊ लागली. काय होतंय नेमकं – त्याला काही कळेना, अस्वस्थपणा जीवाचा – कमी कुठे होईना. खूप वर्षांपूर्वीची ती – आठवण जागी झाली, तशीच एक बारीक कळ – आता हृदयातून गेली. आतली तडफड चेहेऱ्यावर – उमटत नव्हती काही, दुराव्याचे कढ मात्र – फुटत होते तरीही. […]

जगायचे ते जगले नाही काही राहीले श्वासही भगवंताचे नाही काही आपुले जन्म, मृत्यु प्रवास ते भ्रमणही आपुले बाहुले, कळसूत्रीचे चक्र ऋतुंचे चालले दशदिशा भारलेल्या नेत्री दृष्टांत रंगलेले भोगणेच संचिताचे या जन्मी लाभलेले पसरूनी दोन्ही बाहु क्षणक्षण ते झेललेले हेच सत्य साक्षात्कारी अस्ताचली सांज रंगले — वि.ग.सातपुते.(भावकवी ) 9766544908 रचना क्र.१७४ २०/७/२०२२

असेच एका सायंकाळी, सहजी पाहिले आकाशी, निरभ्र निळाईमध्ये न्हाऊनी, बोलू म्हटले देवाशी. उलगडलो उघड्या जमिनीवरती, अनं हाताची केली उशी, निरभ्र निळाईमध्ये न्हाऊनी, बोलू म्हटले देवाशी. आंथरलेला होता वरती, मैलोगणती गालीचा , चमचमणारी नक्षी त्यावरी, वापर केला ताऱ्यांचा. रेलायाला बैठकीवरी, मऊशार ढगांची केली उशी, निरभ्र निळाईमध्ये न्हाऊनी, बोलू म्हटले देवाशी. एकेरीवर आलो अनं मी, साद घातली देवाला […]

शेवट असावा असा. नुकताच दारात . कवडसा आलेला जसा. झरकन नाहिसा होतो तसा… शेवट असावा असा पहाटे गवतावरचा दवबिंदू असतो जसा. एका क्षणात नाहिसा होतो तसा.. शेवट असावा असा. आळवावरचा थेंब असतो अगदी जसा. मोती मोती म्हणेपर्यंत घरंगळून जातो तसा. शेवट असावा असा. पावसाच्या रेशिम. धाग्यासारखा. ओंजळीत न येताच वाहून जातो तसा.. शेवट असावा असा. प्राजक्ता […]