कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

-विजय कुवळेकर रेडा ऱ्हायला  गाभन आनिक म्हशीनं खाल्ली हाय आक्रित आक्रित घडतंय समदं करायचं आता काय ? सांगा करायचं आता काय ? || सखे म्हनाले,” तुम्हास्नी न्हाई ठाऊक आमची पावर” “येवढं हाय तर ” म्हनलं ” हिंमतीनं गुंडान्ला घाला आवर” “कुनाला सांगतोस,बेट्या” म्हनाले ; धरून सुऱ्याचा नेम “करीन” म्हनाले,” तुमच्यासारख्या घुंगुरट्यांचा गेम ” दमच भरला त्यांनी; […]

भेट अशी की ती जणू भेट झालीच नाही; तू आलीस खरी पण तू भासलीच नाही…! होतीस समोर जरी तू मनात तुझ्या वादळ वेगळे; सोबत होतो आपण पण मिलाप भासलाच नाही…! जबाबदाऱ्यांचं ओझं म्हणू की दुनियादारी च दडपण; एकत्र होतो आपण पण विरघळनं भासलच नाही…! द्विधा मनस्थिती म्हणू की घालमेल मनाची तुझ्या; हात हातात तरी पण साथ […]

मनाला जुळती मन…. नाते उदयास येते…. ‘माना’ची मातंबरी मन गुंतुनि जाते…. भावनांचा खेळ…. ‘मान’ली तरच नाती…. आज करावा गोड… उद्या कुणाचे हाती…. दु:ख ही गोड मानावे.. गोड ही विष ठरते…… कुण्या ‘मधुमेही’च्या मनात शिरून जाणावे…. बिंदुला जोडुनिया बिंदु…. रांगोळी बनते….. तयासी रंगत आपले ‘जीवन’ रंगते….. लाभता ध्येय…. अन् उद्देश…. हा ‘जीव’ भरतो रंग…. जगण्याचे तरंग… भाव […]

माझ्या शेतात बहावा, मोहरफुलांनी सजला, आस डोळ्यात ती दाटं, वाट पावसाची पाही…..! कसा फुलला बहावा, साज सोनेरी चढवुन, जशी हळदिची नवरी, बसली सजुनं धजुनं …! फुलवा बहाव्याचा सांगे, मेघराजाच स्पंदनं…. त्याच आगमन दमदार, की तो बसेल रूसुनं….! भिन्न पात्रे निसर्गाची, पशु,पक्षी,झाडे वेली… रंगमंच निसर्गाचा, भुमिका जगती वेगळाली….! ©गोडाती बबनराव काळे, लातुर 9405807079

ती – माझी छत्री हल्ली असे होत नाही… मी घराबाहेर पडल्यावर ती माझ्या सोबत नाही… तिला माझ्या सोबत पाहून तो आलाच नाही… तिला पाहताच तो कोठे दडून बसला मला माहीत नाही… तो आल्याखेरीज तिच्या माझ्यासोबत असण्याला काही अर्थच नाही… तो आल्याखेरीज ती ही कधी मोकळी होत नाही… तो आल्यावर ती मोकळी झाल्याखेरीज राहात नाही… आणि माझ्या […]

गणित शिकलंच आहेस तू, तर बेरीज वजाबाकी करू. त्या क्षणांची फक्त बेरीज करू अन या क्षणांची वजाबाकी करू. चन्द्रासमोरच्या ढगांना जरासे प्राजक्ती कळ्यांनी बाजूला करू दिव्यावरच्या या काजळीला गुलाबी पाकळ्यांनी बाजूला करू. आंदोलने विसरून जाऊ सारी अन क्रांतीचा मार्ग प्रशस्त करू शहारल्या कमलदलांना या दवांनीच आता निर्धास्त करू. चल सखे, पुन्हा एकदा जगू या चंद्र-चांदण्यांशी गप्पा […]

आंधळी गोफन…! घेऊन पोटी गारगोटी, फिरे आंधळी गोफनं, कोणा हेरे गारगोटी, काय कोणालं मालुम…! गारी गारीवर लिहलेलं, तिच्या सावजाच नांव, गर गर घुमे आसमंती, घेया सावजाचा ठाव….! फीरे आंधळी गोफन, तिचा ठाव सायंऽ सायंऽ, कोण कुठे ते पारध, ना ही कुणा ठाव काय….! ती तं आंधळी गोफन, तिचा आंधळाच नेम, येई जो ही सपाट्यात, आंधळ्या आयुधाचा […]