कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

अथांग सारे विश्व हे, असंख्य त्याचे व्यवहार  । कसे चालते अविरत, कुणा न कधी कळणार  ।। खंड न पडता केव्हाही, सूर्य-चंद्र येई आकाशी  । वादळ वारा ऋतू बदले,  चूक न होई त्यांत जराशी  ।। घटना घडे पुन्हा पुन्हा, आकार रूपे बदलत  । हर घटनेचे वलय, फिरे एकची चाकोरीत  ।। प्रत्येक कालक्रमणाच्या आखून,  दिल्या मर्यादा  । ठेवी […]

निराकार तो असूनी व्यापतो, सर्व विश्व मंडळ, सूक्ष्मपणातही दिसून येतो, करी जगाचा प्रतिपाळ ।।१।।   दर्शन देण्यास भक्त जणांना, धारण करितो रूप, तसाच दिसे नयनी तुमच्या, ध्यास लागता खूप ।।२।।   दृष्टांत होणे सत्य घटना ती, जीवनी तुमच्या घडे, वेड लागता प्रभू चरणाचे, सदैव स्वप्न पडे ।।३।।   कुणामध्येही अस्तित्व दाखवी, हीच त्याची किमया, परि टिपून […]

विसरण्यातच लपला आहे,  आनंद जीवनाचा आठवणीचे द्वार उघडता, डोंगर दिसे दु:खाचा…१   दृष्य वस्तूचे मिळता ज्ञान, असे जे बाह्य जगीं आकर्षण त्याचे वाटत असते, सदैव आम्हां लागी….२   वस्तूच्या त्या होवूनी आठवणी,  सुख देई आम्हांला क्षणिक असती सारे सुख,  दु:ख उभे पाठीला…३   उपाय त्यावरी एकची आहे,  विसरून जाणे आठवणी विसरूनी जातां त्या सुखाला,  दु:खी होई […]

दिसत नाही काय तुला, त्याच्या मधला ईश्वर  । ‘अहंब्रह्मास्मी’ सूत्र कसे मग, तुजला कळणार  ।। देह समजून मंदिर कुणी,  आत्मा समजे देव  । त्या आत्म्याचे ठायी वाहती,  मनीचे प्रेमळ भाव  ।। आम्हा दिसे देह मंदिर,  दिसून येईना गाभारा  । ज्या देहाची जाणीव अविरत,  फुलवी तेथे मन पिसारा  ।। लक्ष केंद्रीतो देहा करीता,  स्वार्थ दिसे मग पदोपदी  । […]