कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

भटकत जातो वाटसरू , जंगलामधील अज्ञात स्थळी, आंस लागते जाण्याकरिता, दूरवरच्या दिव्या जवळी ।।१।।   मार्ग जाण्याचे अज्ञात असूनी, निराशेने वेळ दवडितो, ध्येय दिसत असून देखील, मार्गामुळे अडून पडतो ।।२।।   अज्ञानाच्या अंधारात , शोधत असतो असेच त्याला मार्गदर्शन सद्‌गुरुचे, न लाभता ध्येय मिळे कुणाला ।।३।।   वाट दाखवी सद्‌गुरु , प्रभूचरणी जाण्याचा, दुवा साधतो आमच्यामध्ये, […]

वाणी मधूनी शब्द निघाला,  कदर त्याची करीत होते  । मुखावाटे बाहेर पडे जे,  वचन त्याला समजत होते  ।। दिले वचन पालन करण्या,  सर्वस्व पणाला लावीत होते  । प्राणाची लावून बाजी,  किंमत शब्दांची करीत होते  ।। स्वप्नामध्ये दिले वचन,  हरिश्चंद्र ते पालन करी  । राज्य गमवूनी सारे आपले, स्मशानी बनला डोंबकरी  ।। प्राण आहूती देई दशरथ, वनी […]

समर्थ नाहीं कुणी,  जाणून घेण्या प्रभूला थोटके पडतो सारे,  घेण्यास त्याच्या दयेला बरसत असे दया,  प्रचंड त्या वेगाने दुर्दैवी असूनी आम्हीं,  झेलतो फाटक्या झोळीने असीम होते कृपा,  पात्र नसूनी कुणी तो बरसत राही सतत,  परि आहे सारे अज्ञानी दयेच्या तो प्रवाह,  वाहात राही नदीसारखा डूबती कांहीं त्यांत,  परि न दिसे अनेकां नशीब लागते थोर,  पेलण्यास दया ती […]

किरणात चमक ती असूनी, तेजोमय भासे वस्तूंचे अंग, सूक्ष्म अवलोकन करीता, कळे तेज ते, वस्तूचाच भाग ।।१।।   जसे तेज असे सूर्यामध्यें, पत्थरांतही तेज भासते दृष्टी मधले किरणे देखील, सर्व जनांना हेच सांगते ।।२।।   तेजामुळेंच वस्तू दिसती, विना तेज ती राहील कशी, तेज रूप हे ईश्वरी असूनी, तेज चमकते वस्तू पाशी ।।३।।   डॉ. भगवान […]