कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

चालला घेऊन तो, श्रीरामाला वनवासाला, नौकानयन करत करत, पाण्यातील प्रवासाला, नौका चालवे नावाडी, नदी तरुन जाण्या, श्रीरामासंगे जानकी, लक्ष्मण रक्षण करण्या, त्रिकूट’ चालले जलप्रवासा, जसे ओलांडती भवंसागरा,–!!! नावाडीच श्रीराम ते, संसार सागरातून तारण्या,–!! प्रवासीच इथे खरा नावाडी, अन् नावाडी असे प्रवासी, संसार सागर उफाळतां, नावाड्याचे कसब पणाशी,–!! हिमगौरी कर्वे.©

छुन्नुक छुन्नुक, पैंजण वाजती, थिरक थिरक, पावले नाचती, प्रेक्षक आपुले, भान विसरती, नृत्याच्या तालावरी,—- रेषेला मिळे, रेषा आणखी, कसब आपुले, चित्रकार दाखवी, प्रतिमा काढे, कशी हुबेहूब, बोटांची जादुगिरी,—- कंठातून मंजुळ, सुस्वर निघती, मधुर गायने, मंत्रमुग्ध होती, तालबद्ध गाणे, गायिका गाई,—- सहजसुंदर अभिनयाची, श्रेष्ठ अदाकारी, पाहून सर्वांचे, डोळे पाणावती, नाट्यकला आगळी,—- अन्न सुग्रास, सुगरण पकवी, चोचले जिभेचे, […]

रात्र सामोरी येतां, मन कसे कोमेजते, मावळतां दिन सारा, काळोख घेऊनी येते, दिवसाचे तास संपती, असे बघतां-बघतां, स्मृतींच्या इंगळ्या डसती, *संधिप्रकाश* ओसरतां, काळजाचे धागे तुटतां, जिवां हुरहूर लागे,— फक्त “काहूर” तेवढे, मनांत होते जागे,–!! अंधाराची सोबत न्यारी, कुणां अश्रू ना दिसे, आपुल्याच,–रात्री वाटती,– कसे ऋण” फेडायाचे,? सुख–दु:खांचे,हिशोब सारे, नकळत आपुले मन मांडते, सरशी’ कुणाची होते हे, […]

बघता तुला प्रिया रे ,– जिवा बेचैनी येते, कासाविशी होता हृदयी, आत *मोरपीस* हलते,–!!! विलक्षण *ओढ* तुझी, काळजाला किती छळते, मूर्त माझ्या अंतरीची, *अढळ अढळ* होतं जाते,–!!! स्पर्श होता तुझा सख्या, माझी न मी असते, बाहूंत तुझ्या विसावण्या, किती काळ मी तरसते,–!!! तुझ्यातच सारे *विश्व* माझे, जगही तोकडे भासे, तुझ्याचसाठी राजसा, मन्मनीचा *चकोर* तरसे,–!!! उषा आणि […]

तू असा, तू तसा, तू कायसा, कायसा, अनंत रुपे भगवंता, घेतोस कशी रात्रंदिवसा,–!!! कधी वाऱ्याचा स्त्रोत तू, कधी, खळखळणारे पाणी, कधी खोल खोल दरी तू, कधी कोकिळकंठी मंजूळगाणी,-!! शोधावे कुठे तुला, तळ्याकाठी, झऱ्याजवळ का धबधब्यात, सोनेरी उन्हात राहशी, का डोंगरातील कपारीत,–!!! बाळाच्या हास्यात दडशी, का अंधारल्या गुहेत, प्राण्यांच्या दिमाखी बघावे, का पक्ष्यांतील सौंदर्यात,–!! जगातील आश्चर्यात पहावे, […]

पारिजातकाची फुले आम्ही, विसावलो या डहाळीवर, फुलण्या सगळ्या अंगोपांगी, कळीकळीने केला कहर, –!!! जगणे असावे लोभसवाणे, सुंदर आणि कसे निशांत, पाहून आमचा असा बहर, माणूस होऊन जातो कृतार्थ, रंग पांढरा आमुचा शांतीचा, त्याखाली देठ रक्तरंगी, पाकळ्या फुलल्या चहूबाजूच्या, सौंदर्य ओसंडे विविध ढंगी,–!!! असे किती असावे जगणे, फार नाही, आम्ही अल्पायुषी, तरीही आम्ही फुलत राहतो, मानत त्यात […]