कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

असे कसे विसरलास,आपुल्यातील गोड नाते, माझे,होते ना तुझे, तुझे असायचे रे माझे,–!!! जीव तुझा कासावीस, होई मला उलघाल, मनाचे सोड, तनाचे, मग सोसते हाल-हाल,–!!! प्रीतीची हूल तुझ्या, कशी गावीही नाही,— बनशी असा रुक्ष की, प्रेमाचा लवलेशही नाही,–!!! तरल, मृदू, नाजूक, प्रीत पुन्हा कधी फुलेल, शेजेवरील मोगरा, पुन्हा कधी बहरेल,-? तारुण्याचा बहर आपुला, ओसरला नाही पुरता, तरीही […]

जखमी होऊन पिल्लू पडले, घायाळ, केविलवाणे, करुण आवाजी साद घाले, आईस बोलावे सारखे, पक्षीण भोवती घिरट्या घाले, चोचीने त्यास गोंजारी, कळेना तिला काय जाहले, कसे पडले ते खाली ,–? करूण साद ती ऐकून कोणी, धावत आला दयावंत, अती गरीब असूनही, पक्षिणीस भासे देवदूत, हळुवार हाते पिल्लाला, जवळ घेऊन कुरवाळी, साशंक मनाने पक्षीण मात्र, सारखी हिंडे भोवताली, […]

या कातरल्या क्षणांना,सय तुझी येते,– उन्हाची तप्त काहिली, चटकन् दूर होते, वारा धुंद वाही, ढग जाती प्रवासी, अधूनमधून बिजलीही, उगा आपुले दर्शन देई, अशा वेळी आठवे मज, सोनेरी प्रभेची सांज, याच समुद्रकिनारी, वाजली मिलनाची गाज, नभ सुंदर सोनबावरे, होते भेटीस साक्षी, कूजन करीत बागडती, पक्षी आनंदें वृक्षी, किनारा दूरवर तटस्थ, उभ्याने राखी सागराला, मिलनाची किती उदाहरणे, […]

भाषा जिला गौरवते,त्या मातीचेच गान , मातेहूनही ती मोठी, भाषा देतसे अधिक वेलांटी,! ती आहे सृजनांत , सर्वांची काळी आई, तिच्या कुशीतून जन्म घेतो, आपण सारे, पक्षी, प्राणी, –! ती करते जसे संगोपन, जिवांचे नित्य जतन, म्हणूनच तिला रोज करावा, नेमाने आपण प्रणाम,—! काय तिची महती वर्णावी, कणातही आहे सत्व, जीवनातील संजीवनी, तिच्याविना सृष्टी निर्जीव,–! जोडीदार […]