कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

`आम्ही साहित्यिक’ या फेसबुकवरील लोकप्रिय ग्रुपवरील कवी योगेश उगले  यांची माजी राष्ट्रपती डॉ. अब्दुल कलाम यांच्यावरील ही कविता खास वाचकदिनाच्या निमित्ताने… […]

मोहीनी शरद् पोर्णिमेची की पापण्यांच्या अर्धोन्मिलीत चंद्राची अतृप्ततेचा भास हा की चांदण छायांची बाधा ही विखार यौवनाचा असा शोषतो अभिशाप जाणिवांचा बेभानतेचा अंगार हा मंत्रचळातला विखार जसा.. खरंच रेंगाळतोस का रे मनांत..? अस्पष्टसा.. अंधुकसा… कुठेतरी धुक्यातल्या इंद्रधनुसारखा मखमली मलमली तारुण्याचा पिसारा उलगडत… स्वप्न झुल्यांची तोरणं पापण्यावर झुलवत सोसांचा इतका आवाका अवखळ होणं ,बेभान होणं कधी थांबवशील..? […]

खेळ केवढा चाललेला, या दुनियेच्या पटावरती, पर्याय नसे सोंगट्यांना, कळसूत्री बाहुल्या हलती,–!!! जेजे घडे, मागे त्या, कर्ता करविता असतो कोणी, दिसत नाही आपल्या डोळ्यांना, जाणिवे नेणिवेच्या पल्याडही,–! कोण घडवी सगळ्या घटना, मदत करी अडल्या प्रसंगी, असंख्य रूपे तुझी देवा, दिसती आम्हा समयी समयी,–!!! करुणा शांती क्षमा, प्रेम, दया, भावनांचे किती प्रकार असती, सिद्ध करत आपुला देवपणा, […]

नभांगणी मेघ जमू लागले, बघतां बघतां, बरसू लागले, तुझ्यासाठी रे नयन, असे सतत तरसू लागले,–!!! धरणी संजीवनात नहाते, अंगांग तिचे जसे भिजे, प्रेमवर्षावी तुझ्या बघ, पंचप्राण तसे आसुसले,–!!! वाऱ्यावादळांनी होई जसे, रोमांचित तन धरणीचे, तसेच तुझे येणे भास कणकण उठती शहाऱ्यांचे-!!! धरणीचे स्वरूपच हिरवे, तरो -ताजेपण तिचे, काया होत टवटवीत, तसेच हिरवेपण भरले,–!!! माझे स्त्रीत्व,; तुझे […]

रोपट्याचे होते झाड, झाडाचा होतो वृक्ष, वृक्षातून मिळते बी, असे निसर्गाचे चक्र, –!!! पाण्याची होते वाफ, वाफेचे होतात ढग, ढगांचे पुन्हा पाणी, असे निसर्गाचे चक्र,–!!! सृष्टी मातीतून जन्मे, चराचरातील घटक, घटकांचे होते विसर्जन, मातीत जातात मिळून, असे निसर्गाचे चक्र,–!!! जन्मतात किती झरे, जाऊन मिळती नदीला, नदी एकरूप सागराशी, सागरांतुनी पुनश्च वाफ, असे निसर्गाचे चक्र,-!!! कचऱ्याचे होते […]

काय हाती सरतेशेवटी, जीवन पुढे पुढे जाते, करत रहावी पुढची बेगमी, पैलाची वाट बोलावते,–!!! या तीरावरून त्या तीरी, पोहोचणे असते का सोपे, ऐलाची हाक सतत कानी, मध्ये उगी खेचती भोवरे,–!!! ऐहिकाची ओढ राही, पाणी ढकलत राहते, लौकिकाचा छळ नशिबी, तनमन गटांगळ्या खाते,–!!! स्वर्गच जणू पैलतीरी, नरकातून वाहत जाणे, सुख- दु:खांनी श्वास कोंडती, हेलकाव्यांचेच ते जिणें,–!!! मरण […]