कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

केला एवढा अट्टाहास,रसिका केवळ तुझ्यासाठी, मांडली काव्याची आरास, तुझ्याच फक्त आशीर्वादासाठी, दत्तगुरूंचे धरून बोट, लेक लिहीत गेली, आईवडील, भाषाईने, समृद्धी तिज दिधली,–!!! माया करती मित्रवर्य, शिक्षकांचे आशीर्वाद मागुती, असे संस्कार,सहकार्य, उभे राहिले बघा पाठी,–!!! काव्यप्रेमी देती दाद, त्यांची ममताच उदंड, पावती देती रसिक, कृपा त्यांची भरभरून, –!!! त्यांच्या सदिच्छा-भेटी, पत्रे शिवाय, संदेश खास, खाऊ, फुले, आशीर्वादाची, […]

जीवनाचा प्रवाह हा    भरला आहे घटनांनीं विसरुनी जातो  काहीं    काहीं राहती आठवणी  ।।१।। बिजे ज्यांची खोलवर    रुतुनी जाई त्या घटना देह आणि मनावर    बिंबवूनी जाई भावना  ।।२।। काळाचा असे  महिमा    आच्छादन टाकी त्यावरती परि काहीं काळासाठी    विसरुनी जातात स्मृति  ।।३।। प्रसंगी त्या अवचित    जागृत होती आठवणी पुनरपि यत्न होतो    जाण्यासाठीं त्या  विसरुनी  ।।४।।   डॉ. […]

तिचे अस्तित्व आज तीच शोधत होती कधी काळाच्या ओघात रडत होती युगे युगे लोटली तिच्या या लढाईला स्त्रीचं ती प्रश्न समाजास विचारत होती कधी गर्भात खुळल्याजात होती ती गर्भात समाजाला नकोशी होती तिच्या रडण्याचा आवाज नाही ऐकला कोणी निरागस कळी ती जगणे शोधत होती कोण करेल ग माझे स्वागत असे घर शोधत होती अन् मिळालाच तोही […]

मावळतेय माझी प्रीती मावळणारी  हीच  निराशा देत असते आश्वासन की  उगवण्याची  आशा मी  क्षणक्षण  भंगलो त्या  ढगाआड  दडलो दुःखाला  पाठीशी  घेत सुखाच्या  शोधात हिंडलो सुखाच्या  शोधात  सुद्धा मानवतेचा अर्थ  आहे इथे  कोणालाच  काहीनाही सगळं  काही  व्यर्थ  आहे मावळतेय माझी प्रीती मावळणारी  हीच  निराशा देत असते आश्वासन की  उगवण्याची  आशा …., — कुसुमानंद

तुझं अवेळी कोसळणं भावतं मला भावनांचे उद्रेक झेलतानांही शांत असतोस माझा पाऊस नसतोच असा.. उन्मुक्त ,अव्यक्तच रहाणारा बेभान होणं जमत नाही तुला.. अनावरतेचा मखमली साज ही पेलत नाही तुला नागचाफ्यांतला गंध श्वासांत भरून रहातो.. शुभ्रमौतिकांचे सडे सांडत येणारी प्रत्येक ओळ मी गिरवत रहाते माझ्या तळहातावर.. प्रतिबिंबातला अनोळखी होत जाणारा शहारा सरसरत रहातो शरीरभर… अंगभर लपेटून घेते […]

का असे जगणे होते, भलतेच कधी जीवघेणे, वेदनांचे उठती टाहो, आक्रंदनांचे तीव्र हिंदोळे, सहावे कुठवर, सोडून द्यावे, जखमी घायाळपण लपवावे, कोण त्राता, कोण करविता, संभ्रमी सारे जीव पडावे, अगदी अनाकलनीय ना, आपल्या आयुष्याचे कोडे , त्यातून कशी केव्हा सुटका, प्रारब्धाचेच खेळ सारे,–!!! संयम, नि संतुलन किती, जागोजागी का दाखवावे, माणूस म्हणून जगणे मग, शेवट यंत्रवतच”” बनावे, […]